Focaccia – jak zrobić włoski smakołyk
Mieszkańcy Półwyspu Apenińskiego sięgają po nią o każdej porze dnia – na śniadanie, maczając w cappuccino i na kolację, jedząc jako przekąskę przed głównymi daniami. Rumiane ciasto z aromatycznymi dodatkami to klasyka włoskiej kuchni. Jak przygotować focaccię?
Historia tego specjału sięga starożytnego Rzymu, w którym wielką popularnością cieszył się "panis foacacius", czyli rodzaj płaskiego chlebka wypiekanego w popiele na środku paleniska. Od niego pochodzi zresztą współczesna nazwa wypieku.
Receptura uwielbianej dziś w całych Włoszech focacci narodziła się w Ligurii, pięknym regionie od południa oblanym przez wody Morza Liguryjskiego, od zachodu graniczącym z Francją, od północy z Piemontem, zaś od wschodu z Toskanią. W tutejszych nadmorskich miastach, m.in. Genui, wilgotne i słone powietrze utrudniało rozmnażanie drożdżom, dlatego niemożliwe było wypiekanie tradycyjnego chleba. Przez wieki zastępowała go właśnie focaccia. Choć pierwotnie przyrządzano ją bez drożdży, dziś w większości włoskich przepisów są one dodawane do ciasta. Wciąż nie znajdziemy ich natomiast w klasycznej focaccia genovese.
Jeszcze do XVI wieku focaccią zajadano się nawet w… kościołach, podczas ślubów czy pogrzebów. Zakazał tego dopiero biskup Matteo Gambaro, zniesmaczony odgłosami chrupania podczas nabożeństw. Jednak mieszkańcy Ligurii i innych regionów Włoch nadal nie wyobrażają sobie życia bez tego specjału. "Liguryjczycy jedzą ją o każdej porze. Na śniadanie, maczając ją w cappuccino, zagryzając podczas spaceru, jako zakąskę w barze (np. z kieliszkiem białego wina) albo pod wieczór, jako przekąskę przed kolacją" – pisze autorka bloga "That’s Liguria", Polka mieszkająca od kilku lat w tej części Europy.
Zobacz też: Jajko na miękko z musztardowymi grzankami
Focaccia w wielu odsłonach
"Pierwsze spotkanie z tym pysznym pieczywem następuje zwykle w restauracji. Kelner podając menu dostarcza karafkę wina lub wodę oraz koszyczek z gorącą focaccią, co pozwala studiować spis smakołyków przygotowanych przez szefa kuchni" – wspominał Piotr Adamczewski, dziennikarz i popularyzator sztuki kulinarnej.
Każdy region Włoch może się pochwalić inną formą tego wypieku, od wspomnianej już focaccia genovese, czyli płaskiego, chrupiącego placka po pulchne, napęczniałe dzięki drożdżom ciasto. Często jedynym dodatkiem smakowym jest sól morska, ewentualnie aromatyczne zioła, takie jak rozmaryn, bazylia czy szałwia. Wielu miłośników mają jednak także wypieki wzbogacone oliwkami, pomidorami (suszonymi lub świeżymi), cebulą czy szynką. Focaccię jada się również na słodko, posypaną cukrem, rodzynkami i cynamonem, a w ostatnich latach – nadziewaną nutellą.
Niezwykłym produktem jest focaccia al formaggio, czyli focaccia z serem, której receptura narodziła się w XII wieku, w klasztorze w San Fruttuoso, goszczącym krzyżowców wyruszających na krucjatę do Ziemi Świętej. Przysmak do dziś cieszy się ogromnym powodzeniem, zazwyczaj jest nadziewany tłustym, kremowym serem stracchino, o lekko kwaskowatym smaku.
Przepis na focaccię
Do przygotowania focacci potrzebujemy pół kilograma mąki pszennej, którą przesiewamy na stolnicę i usypujemy kopiec, z dołkiem na środku. Oliwę z oliwek (70 g), mieszamy z ciepłą wodą (260 ml), świeżymi drożdżami (12 g) i cukrem (12 g). Odstawiamy na kilka minut, a następnie dolewamy do mąki. Dodajemy 12 g soli i dokładanie zagniatamy ciasto, aż do uzyskania gładkiej konsystencji. Przekładamy je do miski, przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy na dwie godziny – ciasto powinno rosnąć w temperaturze pokojowej.
Po tym czasie dzielimy masę na 8-10 części i formujemy z nich placki. Ciasto możemy też rozwałkować i w całości wyłożyć nim prostokątną blachę – focaccia będzie wówczas cieńsza oraz bardziej chrupiąca.
Teraz przyszedł czas na dodatki smakowe – ciasto możemy tylko posypać grubą solą morską albo suszonymi przyprawami, ewentualnie powtykać w nie listki rozmarynu czy tymianku, oliwki wymieszanie z oliwą, pomidorki koktajlowe lub kawałki sera, np. fety. Możemy też poeksperymentować ze słodkimi smakami, wzbogacając ciasto plasterkami jabłek czy figami.
Tak przygotowaną focaccię przykrywamy czystą ściereczką i odstawiamy jeszcze na 30-40 minut do wyrośnięcia, po czym wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 200 st., przed pieczeniem smarując ciasto wodą z oliwą i robiąc w plackach zagłębienia czubkami palców, co ułatwi równomierny wzrost. Pieczemy przez 20-25 minut, aż focaccia nabierze złotego koloru.
Specjał najlepiej smakuje ciepły, skropiony dobrą oliwą i posypany płatkami soli morskiej.
Chcesz się pochwalić swoimi kulinarnymi osiągnięciami? Masz ciekawy przepis? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl