Pradawni kucharze nie stronili od przypraw
Pradawni mieszkańcy obecnych Niemiec i Danii przyrządzali potrawy z mięsa i roślin, nie żałując przypraw. Świadczą o tym mikroskopijne szczątki roślinne zachowane w naczyniach sprzed ponad 6 tys. lat. Wyniki ich analiz opisano w "Public Library of Science ONE".
Kiedy Hayley Saul i jego współpracownicy z Uniwersytetu w Yorku (Wlk. Brytania) przebadali pociemniałe osady zachowane wewnątrz skorup bardzo starych naczyń, znaleźli tam maleńkie fitolity. Te mikroskopijne, krzemionkowe twory odkładają się w roślinnych komórkach i pozostają nawet wtedy, gdy żywa tkanka obumrze. Ich zdaniem krzemionkowe drobiny wydobyte z pradawnych naczyń bardzo przypominały te, jakie dziś można znaleźć w nasionach popularnego czosnaczku.
Na stronach poświęconych surviwalowi można przeczytać, że u czosnaczku jadalne są młode pędy, liście i nasiona, które w różnych potrawach - zupach, sosach, plackach, pastach twarogowych, baraninie i potrawach z mięsa mielonego - świetnie zastępują czosnek. Z dojrzałych nasion czosnaczku, rozgniecionych i zmieszanych z octem, można zaś zrobić musztardę.
Autorzy publikacji w PLOS ONE zwracają jednak uwagę, że czosnaczek nie ma zbyt wielu wartości odżywczych. Zauważają też, że poddane analizie skorupy zawierały również ślady tłuszczów zwierzęcych (z ryb i gatunków lądowych) oraz pozostałości produktów roślinnych bogatych w skrobię. To pozwala sądzić, że dawni właściciele naczyń używali czosnaczku jako przyprawy, wzbogacającej smak innych produktów.
Badane szczątki naczyń mają co najmniej 6 tys. lat. Pochodzą ze stanowisk w Danii i Niemiec. Powstały w okresie, kiedy prehistoryczni mieszkańcy tych stron zmieniali styl życia - z myśliwych i zbieraczy stawali się osiadłymi rolnikami. Naukowcy zastanawiają się, czy zwyczaj stosowania czosnaczku jako przyprawy narodził się lokalnie w Europie (na terenach położonych na zachód od Bałtyku), czy raczej dotarł tam z Bliskiego Wschodu.
"Potwierdza się, że zwyczaj uwydatniania i zmieniania smaku bogatych w kalorie, podstawowych składników posiłków, był obecny w europejskiej kuchni już w siódmym tysiącleciu p.n.e." - piszą naukowcy. Jeszcze niedawno powszechnie przyjmowano, że gdy przedstawiciele społeczności myśliwsko-zbierackich poszukiwali czegoś do zjedzenia, najważniejsza była dla nich ich kaloryczna zawartość - dodają. (PAP)
zan/ agt/
