Cypryjskie słodycze - smak wakacji
Od lat najwięksi szefowie kuchni są zgodni ? najsmaczniejsze i najzdrowsze jest proste jedzenie. Udziwnianie i wymyślanie potrzebne jest tylko wtedy, gdy składniki nie należą do najlepszych. Przekonamy się o tym choćby na Cyprze. Warto zacząć od słodyczy, któż z nas bowiem nie marzy o słodko spędzonych wakacjach?
- Burzliwa historia wyspy sprawiła, że przez wieki miejscowa ludność skazana była na proste potrawy. Ludzie radzili sobie jak mogli, dlatego ich jedzenie, choć nigdy nie było skomplikowane, zawsze było smaczne. Miejscowe gospodynie wiedziały bowiem, w jaki sposób wykorzystać dary natury. Dogadzały nie tylko starszym, ale tez dzieciom. To z myślą o nich zaczęły powstawać oryginalne słodycze – opowiada Ewa Ioannou, przewodniczka po wyspie, od wielu lat mieszkająca na Cyprze.
Cypryjczycy wypracowali więc sobie własny pakiet słodkich przysmaków, uginających się pod ciężarem migdałów i orzechów, które są częścią składową wielu deserów. Trudno się dziwić – na wyspie ich nie brakuje. Podobnie jak winogron. Te dwa składniki posłużyły cypryjskim gospodyniom do stworzenia sztandarowego miejscowego deseru – szuszuko (soushoukou). To typowy przysmak tych okolic, którego raczej nie spotkamy w innych miejscach.
Gdy nie są pokrojone, szuszuko kojarzą się trochę z długimi, cienkimi, woskowymi świeczkami z pszczelego wosku. Powstają z winogronowych wytłok pozostałych z wyrobu wina. Z nich wytwarza się sok. Nic przecież nie może się zmarnować. Po zmieszaniu go z mąką i wodą różaną, powstaje żółto-złota masa zwana paluzoe. Macza się w niej nanizane na sznurek migdały lub młode włoskie orzechy i wiesza nad kadzią, by mogły zastygnąć. Czynność tą powtarza się trzy razy, dopóki nie powstaną złote pęta. Na koniec pozostaje pokroić szuszuko (soutzoukos ) na małe kawałki. Za kilogram zapłacimy ok. 12-15 euro. Dostaniemy je w każdym sklepie, choć oczywiście najlepiej kupować szuszuko tam, gdzie się je wykonuje. W Vouni Panayias Winery koło Pafos możemy nie tylko zaopatrzyć się winogronowo-migdałowe słodycze, ale też podglądać tradycyjny sposób ich produkcji.
Będąc na Cyprze nie ominie nas z pewnością spróbowanie konserwowanych owoców, zwanymi „glyko” lub „gluko tou koutaliou”. Wśród tego typu łakoci znajdziemy arbuza, ananasa czy mango. Jest też zielony kaktus. Do ich przygotowania czasami używa się nawet warzyw. Wyglądają trochę jak kandyzowane, jednak ich intensywna barwa jest nieporównywalna z niczym, podobnie jak ich słodki smak. Bardzo często podaje się je na zakończenie cypryjskiej biesiady. Być może wśród kolorowych owoców dojrzymy coś, co nieszczególnie nam się spodoba – czarną jak węgiel kulkę. Nie należy się jej obawiać. Wręcz przeciwnie. To słodki przysmak, który należy wyróżnić szczególnie.
- Kandyzowane orzechy włoskie są wyjątkowe. Należą do tradycyjnych cypryjskich łakoci, choć to nie tylko przysmak, ale również popularne na wyspie… lekarstwo. Jada się na przykład przy dolegliwościach żołądkowych. Mają specyficzny, bardzo oryginalny smak – tłumaczy Ewa Ioannou.
Kto był na Wyspie Afrodyty, z pewnością długo wspomina Cyprus Delights. Tą słodką, owocową galaretkę oprószoną cukrem pudrem, z zanurzonymi w niej bakaliami, znajdziemy niemal wszędzie. Turyści zwykle zabierają ją do domu, jako ostatni zakup zrobiony na lotnisku w sklepach z pamiątkami. Galaretka powstaje z cukru, skrobi i wody z dodatkiem soku owocowego. W produkcji tego przysmaku specjalizuje się region Pafos. Jednak uwaga - nawet największe łasuchy są w stanie zjeść tylko kilka kęsów, bo stężenie cukru omija wszelkie normy.
ml/mmch/kuchnia.wp.pl