Pierzga pszczela - czym jest i dla kogo?

Zacznijmy od wyjaśnienia, czym dokładnie jest pyłek kwiatowy. W książce Jadwigi Górnickiej „Apteka natury” czytamy, że są to męskie komórki rozrodcze roślin nasiennych tworzące się w pylnikach kwiatowych. Pszczoły znoszą go do ula, gdzie w części zużywany jest do bieżących potrzeb, a resztę (mniej więcej połowę zbioru) odkładają na „czarną godzinę”.

Pszczoły-zbieraczki przynoszą pyłek kwiatowy do ula, formując go w tzw. obnóże pyłkowe. Otóż grudki ziaren pyłku kwiatowego zlepionych nektarem bądź miodem pszczoły transportują w koszyczkach na tylnej parze nóg. Owo obnóże służy mieszkankom ula do produkcji pierzgi, która jest lekkostrawnym produktem białkowym stanowiącym pokarm pszczół oraz nieco podrośniętych larw. Pierzga powstaje w wyniku dość skomplikowanego procesu fermentacji mlekowej obnóża. Ma formę łatwo przyswajalnej masy; granulek.

Procesy zachodzące w pierzdze są podobne jak w czasie kiszenia kapusty czy ogórków. To dlatego pierzga jest produktem niezwykle zdrowym – jej lecznicze działanie jest trzykrotnie większe niż pyłku. Zawiera witaminy: A, z grupy B (B1, B2, B6, B12), C, D, E, P i PP, a także pierwiastki: potas, żelazo, selen, magnez, miedź, krzem, chlor, siarkę, mangan. Ma ok. 12 proc. białka i sporo tłuszczu. Obecny jest w niej kwas mlekowy oraz liczne enzymy. Białko pierzgi jest łatwo przyswajane przez organizm.

Ze względu na swój skład ten pszczeli produkt ma szerokie zastosowanie lecznicze. Posiada właściwości antybakteryjne i odtruwające (pomaga usunąć toksyny z organizmu, usprawnia pracę wątroby i pomaga w leczeniu choroby alkoholowej), korzystnie wpływa na metabolizm, wzmacnia odporność. Pomoże w biegunkach, zaparciach i problemach trawiennych.

Znane są również antydepresyjne właściwości pierzgi – poprawia ona samopoczucie i ułatwia koncentrację. Poleca się ją w stanach anemii i osłabienia; szczególnie u dzieci i osób starszych. Warto stosować ją po ciężkich chorobach lub operacjach, w nadciśnieniu, braku apetytu czy chorobach układu nerwowego. Pierzga znalazła także zastosowanie w leczeniu miażdżycy oraz schorzeń prostaty. Jej długotrwałe stosowanie poprawia ogólną sprawność fizyczną oraz psychiczną.

Pierzga jest mniej słodka od miodu. Swój specyficzny, kwaskowaty posmak zawdzięcza fermentacji pyłku. Optymalna dzienna dawka tego produktu to dwie-trzy łyżeczki.

Można ją spożywać bezpośrednio ze słoika (należy ją dokładnie pogryźć), rozpuszczając w przegotowanej wodzie (łyżeczka na pół szklanki) bądź mleku albo mieszając z miodem pszczelim (możemy kupić od razu pierzgę w miodzie; połączenie tych dwóch produktów wzmacnia ich korzystne właściwości).

Aby uzyskać najlepsze efekty zdrowotne, pierzgę najlepiej spożywać dwa razy dziennie. Najlepiej przygotować roztwór z wodą rano i wypić wieczorem, a następnie wieczorem, by wypić rano (na czczo). Czas moczenia pierzgi w wodzie powinien wynieść minimum cztery godziny. Moczenie pierzgi przez całą noc lub cały dzień wzmacnia jej działanie. W przypadku poważnych schorzeń wątroby zalecana dzienna dawka pierzgi to 10 g trzy razy dziennie, około dwie godziny po posiłku.

Pozytywny wpływ spożywania pierzgi na zdrowie można zaobserwować po tygodniu albo dwóch – działanie jest znacznie trwalsze niż po zastosowaniu suplementów i nie obciąża wątroby. Po pierzgę mogą sięgać wszyscy, nawet dzieci, kuracja tym produktem nie jest wskazana jedynie w przypadku osób uczulonych na wyroby pszczele.

Pierzgę dostaniemy w sklepach ze zdrową żywnością oraz w pasiekach. Należy przechowywać ją w lodówce. Ponieważ proces jej pozyskiwania jest czasochłonny, za kilogram trzeba zapłacić 150-200 zł. Najczęściej sprzedawana jest w słoikach po 300-400 g.

EPN/mmch/kuchnia.wp.pl