Siuśpaj

Od wieków w Małopolsce uprawiane były różne gatunki zbóż, z których produkowano kaszę, m.in. proso – na jagły, grykę – na tatarkę i jęczmień – na pęczak. Z kolei śliwki i gruszki uprawiane były w okolicznych sadach i wędzone w przydomowych wędzarniach. Połączenie tych składników było więc kwestią czasu. Tak powstał siuśpaj. Kaszę jęczmienną gotowano z suszem owocowym np. suszonymi i wędzonymi śliwami, a następnie słodzono cukrem i miodem. Zimą jedzono tę masę na ciepło, latem na zimno.