Najdziwniejsze dania polskich kuchni regionalnych. Warto spróbować

To, co króluje na talerzach różnych części Polski, zazwyczaj wynika z dostępności produktów w konkretnym miejscu, ale nie zawsze. Oto nasze rodzime, regionalne, smakowite niespodzianki.

Jedna z najbardziej śląskich potraw regionalnych jest po prostu... zupą. Podstawą wodzianki, jak sama nazwa wskazuje, jest woda, a dokładniej wrzątek. Dodaje się do niego kawałki czerstwego chleba, trochę masła, soli i posiekany czosnek. Wodzianka była tradycyjną zupą w biedniejszych domach na Górnym Śląsku. Dziś stała się wielką atrakcją w regionalnych restauracjach.

Kapusta i ziemniaki zawsze były podstawą kuchni śląskiej. Nic więc dziwnego, że to właśnie w tym regionie powstało wyjątkowo dużo przepisów na rozmaite kluski. Mozgoł to jednak wyjątkowa potrawa. Najpierw gotujemy ziemniaki, a osobno posiekaną kapustę. Następnie warzywa łączymy w jednym naczyniu i ugniatamy ze smalcem. To bomba kaloryczna, którą uwielbiali ciężko pracujący górnicy. Dziś mozgoła przygotowuje się dużo rzadziej, a szkoda, bo jest naprawdę pyszny.

Tę tradycyjną zupę z północnej Polski można albo lubić, albo nienawidzić. Przygotowuje się ją przeważnie na rosole z podrobów drobiowych (najczęściej kaczych lub gęsich) z włoszczyzną i suszonymi gruszkami, jabłkami i śliwkami. Na koniec do zupy dodaje się zmieszaną z octem krew i majeranek. Czernina jest słodka, nawet trochę mdła. Niektórych jej smak odrzuca. Inni go uwielbiają. Zupę tę podaje się najczęściej z makaronem lub kluskami pszennymi.

Kaszuby słyną z ryb. Wykorzystuje się nie tylko mięso, ale również ikrę i mlecz. Szczególnie ceniona jest ikra, najczęściej z ryb morskich – śledzi, fląder czy dorszy, ale również ze słodkowodnych – siei, szczupaka czy okonia. Ikrę najpierw należy obrać z błonek, ale delikatnie, by nie pognieść jajeczek. Następnie smażymy ją na maśle z dodatkiem cebuli, soli i pieprzu. Podajemy z chlebem.

Kaszubska galareta nosi nazwę zylc. W tej części Polski przygotowuje się oczywiście znaną w całym kraju galaretkę z nóżek wieprzowych, ale charakterystyczna dla regionu jest jej śledziowa wersja. W przygotowanej wcześniej z wody, żelatyny i włoszczyzny galarecie zanurzamy dość drobno posiekane, śledzie solone. Smak i zapach takiej galarety są bardzo mocne.

Ta potrawa przygotowywana w Małopolsce jest związana z Wielkanocą i podawana na śniadanie jako główne świąteczne danie. Nazwa pochodzi od sposobu przyrządzania, a dokładnie od wymieszania wszystkich produktów. Głównymi składnikami strząski są produkty, które znajdują się w wielkanocnej święconce. Bazę stanowią pokrojone wędliny, jaja z dodatkiem utartego chrzanu i przypraw, które wymieszane razem zalewa się roztworem octu. Niezwykła mieszanka dla odważnych.

Od wieków w Małopolsce uprawiane były różne gatunki zbóż, z których produkowano kaszę, m.in. proso – na jagły, grykę – na tatarkę i jęczmień – na pęczak. Z kolei śliwki i gruszki uprawiane były w okolicznych sadach i wędzone w przydomowych wędzarniach. Połączenie tych składników było więc kwestią czasu. Tak powstał siuśpaj. Kaszę jęczmienną gotowano z suszem owocowym np. suszonymi i wędzonymi śliwami, a następnie słodzono cukrem i miodem. Zimą jedzono tę masę na ciepło, latem na zimno.

Wschodnia Polska nigdy nie była bogata. Zamienniki różnych produktów nie stanowiły tu więc rzadkości. Tak się stało np. z kawą. Drogie, egzotyczne ziarna zastąpiono prażonymi żołędziami, które następnie mielono i zalewano wrzątkiem. Taka kawa to zdrowy napój, dający poczucie sytości, wzmacniający żołądek, wątrobę i śledzionę, likwidujący zaburzenia żołądkowe. Nie wszystkim jednak zasmakuje, bo jest dość cierpki.

Ten wyjątkowy napój spotkamy w regionalnych restauracjach w okolicach Białegostoku. Wytwarza się go ze sfermentowanej kaszy jaglanej. Buza jest bezalkoholowa. Schłodzona, podawana z rodzynkami – wspaniale gasi pragnienie. Smak buzy jest drożdżowy, a kolor białawy. Podobno buza ma także właściwości zdrowotne, reguluje pracę układu pokarmowego i dobrze wpływa na mózg. Z pewnością warto jednak spróbować jej ze względu na nietypowy i bardzo charakterystyczny smak.