Grochówka w historii polskiej kuchni
Pojawiała się już na stołach chłopów i mieszczan, wpisując się w obraz staropolskiej kuchni. Maria Lemnis i Henryk Vitry w książce "W staropolskiej kuchni i przy polskim stole" wymienili ją jako jedną z propozycji na obfity i smaczny obiad, tuż obok innych ulubionych polskich zup, czyli barszczu, rosołu czy krupniku. Niegdyś była to zupa typowo jarska, dziś grochówkę wzbogaca się o plasterki wędzonej kiełbasy i boczku. Sekret grochówki tkwi w jej prostocie i ogólnodostępnych składników. Podstawowymi składnikami są groch i ziemniaki, czyli produkty, które od wieków zajmują ważne miejsce w polskiej gastronomii. Gotowana na wywarze z warzyw i wędzonki, doprawiona ząbkiem czosnku i majerankiem znalazła się w książce kucharskiej "Kuchnia Polska" z 1972 roku: "Groch przebrać, opłukać, namoczyć na kilkanaście
godzin w zimnej przegotowanej wodzie. Ugotować w tej samej wodzie, gdy jest miękki, osolić. Ugotować wywar z boczku i warzyw (...) przyprawić do smaku roztartym z solą czosnkiem i majerankiem". Gotową zupę latem warto udekorować posiekaną natką pietruszki.
