Bez "skunksowatego" zapachu

Do badań sensorycznych nalewa się niepełną szklankę piwa, bez pianki. Piwa powinno być tyle, by można było "zakręcić" zawartością szklanki i powąchać zapachy, które wówczas się uwalniają. Można w trakcie mieszania szklankę przykryć dłonią, by po jej odjęciu od szklanki wrażenia zapachowe były silniejsze. Należy pamiętać, by uprzednio nie myć rąk w zapachowych mydłach.
Smak ocenia się pijąc piwo małymi łyczkami, by przyzwyczaić kubki smakowe. Różne smaki rozkładają się w różnych częściach języka - gorzkość możemy poczuć głęboko, u nasady języka, kwaśność z boku, a cierpkość z przodu języka. Najlepsze jest piwo świeże, które ma w sobie najmniej niepożądanych smaków i zapachów, a jeśli jest naprawdę dobre, to nie ma ich wcale. Zawodowi degustatorzy twierdzą, że stare piwo można odróżnić przede wszystkim po zapachu, który określają jako utleniony, "chlebowo-kartonowy", nasłoneczniony - koci, "skunksowaty".