Stolica szafranu
Nie wiadomo, kto pierwszy odkrył zalety szafranu. Długo wydawało się, że byli to Chińczycy, jednak dzięki historykom i archeologom wiemy już, że przyprawa dotarła do Państwa Środka z Kaszmiru, gdzie do dziś znajdują się słynne plantacje rośliny o uroczych niebiesko-fioletowych kwiatach, kryjących cenne pomarańczowe pręciki. Okres kwitnienia jest bardzo krótki, dlatego zbiór prowadzi się przez 24 godziny na dobę. Oczywiście ręcznie, ponieważ tylko taka metoda zapewnia zachowanie delikatnych słupków kwiatowych w nienaruszonym stanie. By wyprodukować z nich około pół kilograma przyprawy potrzeba kwiatów zebranych z obszaru równego boisku piłkarskiemu.
Taki sposób otrzymywania szafranu stosuje się na całym świecie, także w krajach będących jego największymi producentami, zwłaszcza Iranie (zdaniem wielu badaczy właśnie na terenie antycznej Persji po raz pierwszy wykorzystano kulinarne walory przyprawy) oraz Hiszpanii (za najlepszy uchodzi szafran pochodzący z upraw w okolicy Walencji).