Dziwne przysmaki regionalne
Jak pisał niegdyś polski poeta i geolog Wincenty Pol: "Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie". Słowa te doskonale pokazują, jak niewiele wiemy o daniach serwowanych w różnych regionach naszego kraju
Czernina kujawska
Tradycyjne pożywienie ludowe w północnej Polsce. Czarnina to rodzaj polewki zaprawionej krwią z drobiu. Przygotowuje się ją przeważnie na rosole z podrobów, grzbietu i szyi kaczych z włoszczyzną i suszonymi owocami (gruszkami i śliwkami) z dodatkiem majeranku i cząbru. Do zupy podawany jest grubo krojony makaron lub kluski kładzione, kluski ziemniaczane. Czarnina była jednym z głównych dań podawanych podczas obrządku weselnego („A żeby ci żużel w czerninę wpadł" - mówili ci, których nie zaproszono na uroczystość).
Podchmielone wisienki
Produkt znany jest w okolicach Zakroczymia (małopolska) od ponad 30 lat. Podstawowymi składnikami są cukier, spirytus oraz pochodzące z przydomowych sadów bądź kupowane na targu wiśnie. Nie jest wyraźnie określona proporcja między wiśniami a ilością spirytusu. Ten ostatni dodawany był zależnie od upodobań. Produkt ten jest ważnym domowym przysmakiem i stanowi ważny dodatek do deserów.
Pierekaczewnik
Tradycyjny produkt tatarski, który nazwę swą wywodzi z terenów dawnych kresów. Podawany jako potrawa świąteczna. Obecnie wykonywany bardzo rzadko ze względu na wyjątkowo dużą pracochłonność i koszty składników. Pierekaczewnik jest pierogiem makaronowym składającym się z wielu, bardzo cienkich warstw ciasta przekładanych farszem (baraniną, wołowiną, serem lub masą jabłkową). Ciasto zwijane jest w rulon, łączony na brzegach na kształt litery „O". Podaje się go na ciepło, dzięki czemu poszczególne warstwy rozdzielają się i staja się lekko chrupiące.
Rosół z gołębi
Wraz z rozwojem górnictwa i hutnictwa na Górnym Śląsku rozpowszechniła się hodowla gołębi. Ptaki pozwoliły robotnikom nie tylko oderwać się od codziennych obowiązków, ale były też źródłem pożywienia. Według hodowców wywar z gołębi powinien być spożywany przede wszystkim przez dzieci, ponieważ zawiera mało tłuszczu, a posiada dużo wartości odżywczych.
Polecamy również:
Smażona ikra
W kuchni kaszubskiej duże znaczenie miały ryby, które gotowano, prażono, wędzono i suszono. Przygotowanie banalnie proste - ikrę umyć, usunąć błony, cebulę drobno posiekać. Na patelni rozgrzać masło, usmażyć ikrę z dodatkiem cebuli, najlepiej pod przykryciem. Posypać solą i podawać z kromkami chleba lub gotowanymi ziemniakami.
Ślepe ryby
Tradycyjna zupa powszechnie gotowana w Wielkopolsce. Nie ma nic wspólnego z rybami. Jej nazwa oznacza zupę ziemniaczaną, na której nie pływa żadne oko tłuszczu. Tradycyjny przepis na ślepe ryby to 6 - 8 średniej wielkości ziemniaków ugotowanych w 2 litrach wody, które uciera się i krasi słoniną, a następnie zalewa lub zaprawia mlekiem, maślanką lub śmietaną z mąką. Czasem dodaje się kaszę i podsmażoną na tłuszczu cebulę.
Kawa żołędziówka
Na obszarach nadbużańskich sporządzanie takiego napoju ma wielowiekową tradycję. Ze względu na swe zdrowotne właściwości wzmianki o kawie żołędziowej znajdują się w literaturze wielu polskich pisarzy. Nadbużańska kawa to zdrowy, posilny i wzmacniający napój, dający poczucie sytości, wzmacniający żołądek, wątrobę i śledzionę, likwidujący zaburzenia żołądkowe.
qk
fot. iStockphoto/Thinkstock
Polecamy również:
