Natamycyna - E235
Czy antybiotyk może być wykorzystywany jako chemiczny konserwant dodawany do żywności? Okazuje się, że tak! Przykładem takiej substancji jest chociażby natamycyna, którą oznacza się na opakowaniach poszczególnych produktów spożywczych symbolem E235. W jakich konkretnie artykułach można znaleźć natamycynę? Czym dokładnie jest ta tajemnicza substancja? Czy wykazuje ona jakiekolwiek szkodliwe dla naszego zdrowia działanie? Poznaj wszystkie sekrety związku E235!
Natamacyna – co to?
Natamycyna jest organicznym związkiem chemicznym uznawanym za antybiotyk polienowy o wzorze sumarycznym C33H47NO13. Nazywaną również pimarycyną substancję uzyskuje się z hodowli bakterii z rodzaju Streptomyces. W stanie wolnym natamycyna przybiera postać białego lub żółtego proszku. W medycynie wykorzystuje się ją między innymi do zwalczania drożdżaków Candida oraz rzęsistka pochwowego. Oprócz tego pimarycyna działa na kropidlaki i grzyby z rodzaju Cryptococcus. Działanie leku opiera się na blokowaniu przepuszczalności błony komórkowej grzybów przez łączenie się z jej elementami składowymi. Natamycyna wskazana jest m.in. przy kandydozie przewodu pokarmowego, różnego rodzaju grzybicach, rzęsistkowicy narządów rozrodczych oraz przy aspergilozie.
E235 – opis dodatku do żywności
Natamycyna wykorzystywana jest również jako chemiczny konserwant do żywności. Związek ten oznacza się na opakowaniach produktów symbolem E235. Natamycyna dzięki swoim właściwościom przedłuża okres przydatności danych artykułów spożywczych, chroniąc je przed różnego rodzaju mikroorganizmami, które mogą doprowadzić do ich popsucia. Najczęściej E235 znajdziemy na powierzchniach serów oraz kiełbas. Obecne przepisy konkretnie określają maksymalną dawkę natamycyny, jaką mogą dodać do swoich wyrobów producenci żywności. Zarówno w przypadku serów, jak i mięs, maksymalne stężenie E235 w produkcie nie może przekraczać 1mg/dm2 powierzchni. Ustalone jest również dopuszczalne spożycie pimarycyny, które nie doprowadza do pojawienia się żadnych skutków ubocznych. Według obowiązujących rozporządzeń człowiek bez żadnych zdrowotnych konsekwencji może spożyć do 0,3 mg/kg masy całego ciała natamycyny. Zbyt duże dawki antybiotyku powodują najczęściej nudności, wymioty, podrażnienia skórne oraz jadłowstręt. Zachowanie jednak
odpowiedniego dawkowania nie powinno grozić żadnymi niepożądanymi działaniami i dolegliwościami.
E235 i inne dodatki do żywności
E235 często występuje z innymi dodatkami chemicznymi. Wśród nich wyróżnić można m.in.:
• E150d – karmel amoniakalno-siarczynowy
• E153 – węgiel roślinny
• E220 – dwutlenek siarki
• E385 – sól wapniowo-disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego
• E425 – konjac
• E470a – sole sodowe, potasowe i wapniowe kwasów tłuszczowych
• E472b – mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych estryfikowane kwasem mlekowym
• E522 – siarczan potasowo-glinowy
• E633 – inozynian wapnia
E235 wśród innych dodatków z grupy E200-299
Oznaczana symbolem E235 natamycyna jest jedną z wielu substancji zaliczanych do grona konserwantów. Tego typu związki znajdują się na specjalnej liście dodatków chemicznych do żywności w grupie E200-299. Według najnowszych standardów opracowanych przez Komitet Naukowy Technologii Żywności grono substancji z tego zakresu liczy obecnie 41 związków dopuszczonych do użycia. Ostatnie zmiany w grupie konserwantów E200-299 zaszły w lipcu 2006 roku, kiedy to Unia Europejska zabroniła dodawania do artykułów spożywczych p-Hydroksybenzoesanu propylu (E216) oraz propylo-p-Hydroksybenzoesanu sodu (E217).
Wojciech Chentkiewicz