Bigos

O samym pochodzeniu bigosu świadczą jego składniki. To, co zostało z poprzednich obiadów należało posiekać, wrzucić do garnka i dusić możliwie jak najdłużej (czasem nawet kilka dni). Było więc to danie w zupełności resztkowe, ale że zawsze w kuchni znajdziemy coś innego, to też możemy spotkać wiele odmian samego bigosu.

Nienaruszalna baza to kapusta i mięso. Ale już tutaj występują różnice, bo niektórzy stosują zarówno kapustę kiszoną, jak i świeżą, a niektórzy tylko kiszoną. Nie ma także jednego typu mięsa, który musi się znaleźć w bigosie. Stosowane są wołowiny, wieprzowiny, kiełbasy, boczek, czyli praktycznie wszystko oprócz drobiu. Również proporcje między rodzajami mięsa są dowolne i zależą od gustu. Jedyna zasada, której należy się w miarę trzymać przy przygotowywaniu bigosu brzmi, aby ilość kapusty odpowiadała ilości mięsa. Reszta zależy od naszej kulinarnej fantazji.

Jednak dwa składniki nie tworzą jeszcze bigosu. Najbardziej tradycyjne dodatki to suszone grzyby i śliwki (choć mogą być także śliwki wędzone), cebula i przyprawy. Bez przeszkód można jednak dodać także koncentrat pomidorowy czy zioła, takie jak kminek, majeranek czy ziele angielskie.

Kiedy wszystkie składniki znajdą się już w garnku muszą się dusić przez długi czas, aż bigos zyska ciemnobrązowy kolor i będzie miał gęstą konsystencję. W trakcie duszenia można podnieść jego walory smakowe, podlewając go wytrawnym czerwonym winem. Niektórzy wolą jednak uszlachetniać smak bigosu odrobiną miodu. Ważne jest jednak, aby z porcji bigosu nie ściekała woda – wówczas jest już gotowy.

Ogromnym atutem bigosu jest to, że wystarczy zrobić raz większą porcję, a później wystarczy go jedynie podgrzewać. I za każdym razem smakuje jeszcze lepiej. Bigos jest idealny jako główne danie obiadowe, a także jako gorąca przystawka. Można go podawać z chlebem, ziemniakami, czy czymkolwiek na co mamy ochotę. Jednak dobrze smakuje również popijany odrobiną wódki – czystej lub ziołowej.