8 polskich potraw słynnych na cały świat

Chcesz się pochwalić swoimi kulinarnymi osiągnięciami? Masz ciekawy przepis? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Trudno znaleźć lepszy symbol kuchni polskiej. Potrawą zachwycał się już Adam Mickiewicz, pisząc w "Panu Tadeuszu": "W kociołkach bigos grzano; w słowach wydać trudno bigosu smak przedziwny, kolor i woń cudną". Dla cudzoziemców spożywanie tej długo gotowanej mieszanki kiszonej i świeżej kapusty, różnych rodzajów mięs i wędlin, suszonych grzybów i śliwek oraz unikalnych przypraw (np. jagód jałowca) jest nie lada przygodą kulinarną. I trzeba uczcicie przyznać, że nie każdego zachwycającą.

Zupy to ważny element naszego dziedzictwa kulinarnego. Statystyczny Polak pochłania ich rocznie blisko 100 litrów, co czyni nas światowymi liderami w spożywaniu tego typu potraw. Niektóre z nich najpierw budzą zdziwienie, a później często zachwyt cudzoziemców. Najlepszym przykładem jest zupa ogórkowa, zawdzięczająca niepowtarzalny smak dodatkowi startych ogórków kiszonych lub przecieru ogórkowego. Pyszna, sycąca i rozgrzewająca w jesienny czy zimowy dzień.

Dla mieszkańców innych krajów jest to dość egzotyczny specjał, ale po jego spróbowaniu zwykle mają ochotę na więcej. Od wieków gości na polskich stołach. Pajda chleba ze smalcem stanowiła ulubioną przekąskę zarówno chłopów wracających do domu po całym dniu ciężkiej pracy, jak i bywalców piwiarni w dużych miastach. Wielką admiratorką przysmaku jest Magda Gessler. "Gdy pytam o smalec w domach moich znajomych, ich oburzenie jest tak ogromne, że aż zabawne. Tymczasem to właśnie brak smalcu w kuchni powinien siać kulinarne zgorszenie, nie jego obecność" – przekonuje kulinarna gwiazda w jednym z felietonów. Magdy Gessler nie dziwi, że smalec z jabłkiem i cebulą podany w charakterze przystawki do razowego chleba znika zwykle ze stołu jako pierwszy.

Polacy od kilkuset lat raczą się tą gęstą zupą przyrządzaną z pokrojonych w cienkie paski żołądków wołowych lub wieprzowych. Flaki były jedną z ulubionych potraw króla Władysława Jagiełły, a w XVIII wieku stanowiły bardzo popularny "fast food", sprzedawany na ulicach miast. Kobietę handlującą tym przysmakiem pod warszawską kolumną Zygmunta sportretował nawet Jan Norblin. Zdaniem dietetyków flaki są niskokaloryczne i bogate w wartościowe składniki, choć nie każdy cudzoziemiec skusi się na zjedzenie podrobów.

Pomysł nadziewania kawałków cienkiego ciasta rozmaitymi farszami narodził się prawdopodobnie w Chinach, skąd w średniowieczu przez Ruś dotarł do naszego kraju, ale pierogi często są uznawane za polską specjalność. Cudzoziemców najbardziej zachwycają pierogi ruskie. Wbrew powszechnej opinii ich nazwa nie pochodzi od Rosji, ale Rusi Czerwonej, czyli historycznej krainy położonej na pograniczu dzisiejszej Małopolski i Ukrainy. Na niepowtarzalny smak tego specjału wpływa nadzienie z ugotowanych ziemniaków, twarogu i podsmażonej cebuli.

Kolejna polska klasyka, którą bardzo cenią cudzoziemcy. Nasze babcie i mamy gotowały zupę szczawiową bardzo często, później została trochę zapomniana. Przyczyniła się do tego nienajlepsza opinia o jej kluczowym składniku, czyli szczawiu – bogatym źródle kwasu szczawiowego, którego nadmiar może przyczyniać się m.in. do powstawania kamieni nerkowych. Jednak dostarcza też wielu cennych składników odżywczych, a poza tym ma niepowtarzalny, lekko kwaśny smak. Dlatego zupa szczawiowa w wielkim stylu wróciła do polskiej kuchni, gości też w menu uznanych restauracji.

Jeden z najdziwniejszych dla cudzoziemców polskich przysmaków. O zawiesistej zupie charakteryzującej się kwaśno-słodkim smakiem i korzennym zapachem, zwanej w niektórych regionach "czarną polewką", wspominał Adam Mickiewicz w "Panu Tadeuszu". Jej podanie było niegdyś znakiem odrzucenia starań o rękę młodej panny. Czerninę przyrządza się na bazie ugotowanego na kaczym mięsie rosołu, do którego dodaje się kaczą krew zmieszaną z octem i mąką oraz suszone owoce, zazwyczaj śliwki. Zupę serwuje się z grubo krojonym makaronem. Jest świetnym pomysłem na rozgrzewający, jesienny posiłek.

Jedna z najbardziej kochanych przez Polaków zup, której niepowtarzalny smak zachwyca też wielu cudzoziemców. Żurek przyrządzany jest zazwyczaj na zakwasie z mąki żytniej i mięsnym wywarze, mocno doprawiony czosnkiem, chrzanem oraz majerankiem, serwowany koniecznie z kiełbasą (często białą), ziemniakami oraz jajkiem na twardo.