kuchnia prl

Jedni wspominają ją jako koszmar dzieciństwa, dla innych stanowi sentymentalne wspomnienie z czasów młodości. Zupa mleczna to pożywna, sycąca i mało kosztowna potrawa, od której bez wątpienia dobrze rozpocząć dzień.

Polska Rzeczpospolita Ludowa na pewno nie kojarzy nam się z dobrą kuchnią. W tych czasach znalezienie nawet prostych produktów graniczyło z cudem, dlatego też potrawy, serwowane na domowych przyjęciach, często nie były zbyt wyszukane.

Polska Republika Ludowa może nie za bardzo ma się czym chwalić, jeśli chodzi o politykę czy też zaopatrzenie w sklepach. Za to gospody PRL-owskie wspominane są po dziś dzień! Miały nie tylko swój specyficzny klimat i urok, ale też serwowały dania, które teraz bardzo trudno znaleźć w restauracjach. Możemy za to je samodzielnie przygotować w domu na obiad, a na pewno wszyscy się nimi zachwycą.

Schab w czasach PRL był na wagę złota. Kupowało się go albo spod lady, albo "od baby", albo - jak od połowy lat siedemdziesiątych - w specjalnych sklepach komercyjnych, po cenach zupełnie nieprzystających do zarobków. Zresztą nawet i tam nie leżał zbyt długo. Wbrew niezbyt sprzyjającym warunkom, to wówczas popularność zyskał kotlet schabowy z ogromną ilością panierki.

Ulubione łakocie wielu dzieciaków dorastających w czasach PRL-u, gdy sklepowe półki świeciły pustkami, a o czekoladach czy batonach można było tylko pomarzyć. Kreatywne mamy wymyśliły wówczas szyszki z łatwiej dostępnych produktów: ryżu preparowanego i krówek. Także dzisiaj na pewno znajdą one wielu miłośników…

Zła sława ciągnie się za nią od czasów PRL-u, często bywa pogardliwie nazywana "szynką dla ubogich". Tymczasem we Włoszech uchodzi za królową wędlin. Dobrej jakości mortadela to smaczna kiełbasa, którą można wykorzystać kulinarnie na wiele sposobów, co udowadnia wielu szefów kuchni.

Mogliśmy spotkać je w barach mlecznych i stołówkach. I chociaż często zastępowały mięsną wersję tego klasycznego dania, nie można zaprzeczyć, że ich smak był wyjątkowy. Tym razem w ramach cyklu "Sentymentalny wtorek" wspominamy kotlety jajeczne.

Dla osób, które nie wychowały się w PRL nazwa "bryzol" może brzmieć nieco egzotycznie. Obecnie danie to przeszło do lamusa i tylko czasem daje o sobie znać w barach, które serwują klasyczne potrawy z tego okresu lub wśród osób, które próbują "odświeżyć" dawne przepisy.

Tym razem w ramach cyklu "Sentymentalny wtorek" wspominamy potrawkę z kurczaka. To pożywne i tanie danie podawane często w zakładowych i szkolnych stołówkach lub barach mlecznych w towarzystwie ryżu i gotowanej marchewki wzbudzało różne uczucia. Jedno jest pewne, nikt nie przechodził wobec niej obojętne.

Drobiowe mielone mięso smażone na złoto z dodatkiem białek było kiedyś jednym z ulubionych dań wybieranych w polskich restauracjach. Obecnie przepis ten został trochę zapomniany. Dziś w ramach cyklu "Sentymentalny wtorek" przypominamy więc drobiowe kotlety pożarskie, bądź jak kto woli kotlety Pożarskiego.

W czasach kryzysu, kiedy dostęp do rarytasów był znacznie ograniczony, panie domu wzbijały się na wyżyny kreatywności w tworzeniu oryginalnych i smacznych potraw. Awanturka jest jednym z takich przysmaków.

Zapach świeżego pieczywa z grubą warstwą zimnego masła to dla wielu kwintesencja dobrego śniadania. Jaką rolę chleb odkrywał w trakcie wojny, a jaką w PRL-u? Eksperci kampanii "Chleb Dobry" zachęcają do poszukiwania historii zapisanych w chlebie.

Paprykarzem szczecińskim w latach 70. zajadał się każdy. Niespotykany smak i niezwykły skład tej kultowej, polskiej konserwy sprawił, że zachwycał się nią cały kraj, a nawet zagranica. Dziś prawdziwego paprykarza szczecińskiego już nie ma, choć nadal można kupić konserwę o takiej nazwie. Jak to możliwe?

W latach 70. nikt nie myślał jeszcze o aplikacjach z kolorowymi zdjęciami jedzenia i gotującej blogosferze. Inspiracji, jak smacznie i ciekawie gotować, polskie gospodynie szukały w magazynach dla pań domu i w książkach kucharskich. Pozycją obowiązkową była "Kuchnia pełna cudów" z kulinarnymi przygodami rodziny Kowalskich. W cyklu "Sentymentalny wtorek" wracamy wspomnieniami do książki Marii Terlikowskiej, pięknie ilustrowanej rysunkami Ewy Salamon.