Włoskie pesto. Jak je przygotować?

Pesto wywodzi się z Genui. Marynarze brali sos pesto na wyprawy morskie, ponieważ zapobiegał szkorbutowi, chorobie wielonarządowej, której główną przyczyną jest niedobór witaminy C. Tradycyjne włoskie pesto nazywa się również "pesto alla genovese".

Wyróżnia się dwa rodzaje pesto:

• pesto zielone
• pesto czerwone

Te dwa rodzaje nie różnią się tylko kolorem, ale również smakiem oraz użytymi składnikami. Zielone pesto robi się na bazie bazylii z dodatkiem parmezanu, czosnku, orzeszków piniowych, oliwy z oliwek oraz soli gruboziarnistej. Zielone pesto można również zrobić z jarmużu, młodych pędów pokrzywy, natki pietruszki i marchewki oraz rukoli. Natomiast głównym składnikiem czerwonego pesto (pesto alla siciliana lub pesto rosso) są suszone pomidory.

Pesto można zrobić w domu, ponieważ przyrządzenie sosu nie zabiera dużo czasu. Tradycyjne zielone pesto robi się w marmurowym moździerzu. Do przyrządzenia gęstego zielonego sosu można również użyć blendera. Poza bazylią, można dodawać różne składniki. Zazwyczaj do moździerza wsypuje się starty drobno twardy żółty ser, parmezan oraz orzeszki pini. Poza tym, składniki można polać oliwą z oliwek oraz posypać solą. Kolor tradycyjnego sosu pesto jest zielony i ma zbitą konsystencję. Jeśli po obiedzie zostało troszkę sosu, można go zamrozić. Jednak pesto nie warto trzymać długo w zamrażarce lub lodówce, ponieważ traci swoje walory smakowe.

W sklepach oraz na targach włoskich sprzedawane jest świeże pesto, które ma najbardziej wyrazisty smak. Poza tym, pesto można kupić na wagę lub w słoiczku. Po przygotowaniu lub otwarciu opakowania, pesto można trzymać około tygodnia. Po tym czasie pesto traci smak. Pesto nie można również gotować, dlatego, że gotowana bazylia nabiera gorzkiego smaku. Z tego względu, warto nakładać chłodne pesto na ugotowane danie np. makaron.

Tradycyjne zielone pesto jest robione z zielonych liści, które zawierają błonnik wspomagający pracę narządów układu pokarmowego. Pesto robione ze świeżych ziół jest również cennym źródłem witaminy A oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3. Główny składnik zielonego pesto, bazylia, korzystnie wpływa na pracę układu pokarmowego i nerwowego. Natomiast suszone pomidory, baza czerwonego pesto, zawierają likopen, który chroni kobiety przed rakiem piersi, a mężczyzn przed rakiem prostaty.

Poza pesto z makaronem (białym lub brązowym) oraz penne, wyśmienicie smakuje również pesto z kurczakiem oraz sznycle indycze z pesto. Włoskiego sosu można także dodać do zapiekanek, ślimaczków z ciasta francuskiego grzanek, kanapek oraz tostów. Dobrym pomysłem na pożywną przekąskę jest również pesto z chlebem.