Seler naciowy a korzeniowy

Seler naciowy jest warzywem, którego zdrowotne właściwości znane były już w starożytności. Sam Homer w swojej "Odysei" wspominał o selerze. W IX wieku we Francji używany był jako lek. Do Polski z kolei warzywo to trafiło w XVI wieku dzięki królowej Bonie. Z selera naciowego spożywa się długie i mięsiste ogonki naciowe, które mają stosunkowo niewielkie listki.

Seler korzeniowy pojawił się później jako wynik długotrwałej hodowli. Jego uprawę na szeroką skalę zaczęto dopiero w XVIII wieku. Częścią spożywaną selera korzeniowego jest bulwiasty korzeń o biało-szarym zabarwieniu i nierównej powierzchni. Można też korzystać z naci selera jako ozdoby lub dodatku do potraw.

Korzeń selera zawiera mnóstwo składników mineralnych, w których przeważają: potas, fosfor, magnez, miedź, żelazo, sód, cynk, molibden, wapń i mangan. Witaminy występują, ale w mniejszych ilościach. W selerze korzeniowym znajdziemy np. witaminę C, E, K oraz witaminy z grupy B. Warzywo to ma w sobie również bioflawonoidy oraz błonnik pokarmowy.

Seler korzeniowy, dzięki swojemu składowi, działa przeciwzapalnie, detoksykująco oraz antyoksydacyjnie. Ma również właściwości rozkurczowe oraz wspiera przemianę materii, dlatego może być stosowany przez osoby na diecie redukcyjnej. Ponadto warzywo to wzmacnia układ immunologiczny oraz pomaga kontrolować ciśnienie oraz poziom cholesterolu we krwi. Ma też pozytywny wpływ na perystaltykę jelit. Dodatkowo seler poprawia stan skóry, włosów i paznokci oraz bardzo korzystnie wpływa na libido – zalicza się go nawet do grona afrodyzjaków.

Znacznie bogatszy skład ma seler naciowy. Zawiera on dużo witaminy C i A, a także kwasu foliowego, potasu oraz wapnia. Ponadto ma on w sobie olejki eteryczne, które pobudzają trawienie. Z kolei 3-butyloftalid obecny w tym warzywie obniża ciśnienie krwi i poziom cholesterolu LDL oraz trójglicerydów. Seler zawiera również psoraleny, czyli związki, które wpływają na zapobieganie łuszczycy.

Seler naciowy ma również szereg właściwości charakterystycznych dla siebie. Należą do nich: pobudzanie produkcji żółci, zwiększanie apetytu, zwalczanie nadkwaśności, wspieranie pracy nerek, profilaktyka artretyzmu i reumatyzmu, wspieranie leczenia astmy, łagodzenie stresu, zapobieganie depresji i uspokajanie.

Jak już wspomnieliśmy, seler korzeniowy najczęściej dodaje się do rosołu i różnego rodzaju zup, by wydobyć z niego niesamowity i wyrazisty smak. Okazuje się, że surowy seler nie jest tak intensywny i właściwie prawie nie ma smaku, dlatego warto jest poddawać go obróbce termicznej lub łączyć z wyrazistymi dodatkami, np. z octem winnym.

Seler korzeniowy jest jednym z podstawowych składników sałatki jarzynowej i ryby po grecku. Nie każdy wie, że doskonale smakuje również jako puree, zupa krem albo pokrojony w słupki i upieczony w piekarniku wraz z przyprawami, tworząc selerowe frytki. Seler korzeniowy można również marynować i w takiej formie dodawać do sałatek czy surówek.

Pokrojony na mniejsze cząstki seler korzeniowy gotuje się ok. 20 minut, a piecze w ok. 40 minut.

Seler naciowy znacznie częściej jedzony jest na surowo, np. jako przekąska. Z reguły podaje się go właśnie z dipem jogurtowo-czosnkowym. Warzywo to jest niskokaloryczne i ma niewielki indeks glikemiczny, więc mogą go bez obaw jeść osoby z insulinoopornością lub cukrzycą.

Seler naciowy idealnie dogaduje się z owocami, np. gruszką albo kiwi, i można na jego bazie przygotować niezwykle smaczny i zdrowy koktajl albo odżywcze smoothie. Posiekany seler naciowy pasuje również do twarożku, ale można go dodawać także do zup i gulaszu. Jest on niesamowicie chrupiący, a do tego bardzo aromatyczny.

Seler pozytywnie wpływa na libido, więc z pewnością sprawdzi się w czasie romantycznych kolacji i wieczorów spędzanych tylko we dwoje.