Kasza na stół

Smaczna, pożywna i do tego zdrowa. Taka jest kasza. Ale którą wybrać - czy lepsza będzie gryczana czy może jęczmienna? Czy kasza manna dedykowana jest tylko dzieciom? Wszystkie wątpliwości rozwiewa nasza ekspertka Dominika Dietrich-Stefankiewicz z Akademii Skutecznej Diety w Gdańsku, która specjalnie dla naszych czytelników przygotowała krótkie omówienie poszczególnych kasz.

Powstaje z ziarnek gryki, które są najpierw łuskane, a potem prażone. To doskonale źródło krzemu, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania skóry, naczyń krwionośnych i kości. Krzem wchodzi w skład kolagenu - podstawowego białka tkanki łącznej. Niedobór tego elementu powoduje łamliwość paznokci, pogorszenie stanu skóry i włosów, a także zwiększa ryzyko odkładania się płytek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych.

Kasza gryczana bogata jest także w witaminę E, zwaną witaminą młodości. Chroni ona przed przedwczesnym starzeniem się komórek, zmniejsza ryzyko powstawania nowotworów i wystąpienia choroby niedokrwiennej serca.

Ten rodzaj kaszy odznacza się również bogactwem białka oraz cennych składników mineralnych, takich jak magnez, cynk, potas, fosfor, mangan, wapń. Ponadto dostarcza kwasu foliowego, witamin z grupy B oraz witaminy PP. Co ważne, kasza gryczana nie zawiera glutenu, jest więc wskazanym komponentem diety bezglutenowej.

W kaszy tej znajdziemy dużą ilość błonnika pokarmowego, który pobudza perystaltykę jelit, oczyszcza przewód pokarmowy i jest pomocny w problemach z wypróżnianiem. Z tego powodu nie jest jednak polecana osobom cierpiącym na chorobę wrzodową jelit, biegunkową postać zespołu jelita nadwrażliwego czy nowotwór jelita.

Jeśli nie mamy podobnych przeciwwskazań, powinniśmy sięgać po kaszę gryczaną regularnie. Starajmy się wybierać niepaloną, gdyż zawiera ona znacznie więcej składników mineralnych niż wersja palona.

Powstaje z ziaren jęczmienia. Ze względu na stopień ich rozdrobnienia kasze dzielimy na pęczak (całe ziarno, wypolerowane i pozbawione łuski), perłową (to pęczak pocięty na kawałki, kasza perłowa może być gruba, średnia lub drobna - zależy to od stopnia jej rozdrobnienia), łamaną (wiejska - jak w przypadku kaszy perłowej także jest to pocięty pęczak, z tą różnicą iż kasza wiejska nie jest polerowana, dzięki czemu zachowuje więcej cennych składników).

Jest bogata w betaglukan, rozpuszczalny błonnik, który bardzo korzystnie wpływa na błonę śluzową jelita i jest skuteczny w przypadku zaparć. Jej wielką zaletą są też przeciwutleniacze, które wykazują działanie przeciwnowotworowe, antyalergiczne i przeciwwirusowe.

Może być stosowana w diecie lekkostrawnej i w przypadku jadłospisu osób, który ma na celu redukcję masy ciała.

Ta drobna kasza w jasnym odcieniu żółci powstaje z pszenicy durum. Obecnie wytwarzana jest w procesie granulacji mąki.

Jest stosunkowa uboga w błonnik, dlatego można ją stosować w dietach lekkostrawnych. Warto jej używać raz na jakiś czas np. jako dodatek do sałatek warzywnych, ponieważ jest bardzo szybka w przygotowaniu. Ze względu na zawartość glutenu, choć mniejszą niż w przypadku wielu innych zbóż, osoby chore na celiakię nie mogą jej stosować.

To biała, bardzo drobna kasza powstająca w czasie przemiału pszenicy na mąkę. Jest lekkostrawna, dlatego często wprowadza się ją do jadłospisu małych dzieci i w dietach lekkostrawnych u osób chorujących np. na wrzody żołądka, jelit, w stanach zapalnych trzustki i wątroby. Wykazuje lekkie działanie zapierające, dlatego poleca się ją również w przypadku biegunki.

Ten rodzaj kaszy zawiera jednak gluten. Nie powinny jej więc stosować osoby chore na celiakię. Kaszy manny nie zaleca się też w przypadku diet odchudzających.

Jest kaszą z ziarna prosa. To najbardziej lekkostrawny produkt zbożowy. Jako jedyna wśród kasz jest zasadotwórcza, co jest bardzo korzystne, ponieważ większość spożywanych produktów należy do grupy kwasotwórczych. W okresie zimowym, gdy w jadłospisie pojawia się deficyt warzyw i owoców, spożywanie kasz wzbogaca codzienną dietę w witaminy z grupy B oraz substancje mineralne, takie jak wapń, fosfor, potas i żelazo.

Kasza jaglana zawiera cenną lecytynę, która poprawia pamięć, oraz redukuje zły cholesterol LDL. Jest szczególnie polecana osobom z chorobami trzustki, jelit, wątroby, nerek oraz osobom wyziębionym. W jej składzie znajdziemy również krzemionkę, która rzadko występuje w żywności, a działa zbawiennie na włosy, skórę i paznokcie. Ten rodzaj kaszy nie zawiera białka glutenu, dlatego może być stosowana u osób chorujących na celiakię.

Powstaje z ziaren kukurydzy i podobnie jak kasza jaglana, należy do produktów lekkostrawnych. Zawiera znaczną ilość wapnia, charakteryzuje się także obecnością potasu, witaminy B, PP, beta-karotenu oraz witaminy C. W jej składzie znajduje się również cenny błonnik pokarmowy. Białko zawarte w kaszy kukurydzianej nie jest w pełni pełnowartościowe, ale nie wywołuje alergii pokarmowych i jest wykorzystywana w wielu kuchniach.

Po ten rodzaj kaszy polecany jest osobom chorym na zaćmę, gdyż zawiera zbawienną dla oczu luteinę. Produkt ten nie zawiera glutenu, dlatego tak jak kasza gryczana i jaglana może być stosowana u osób na diecie bezglutenowej.

Podobnie jak popularne płatki, kasza ta wytwarzana jest z ziaren owsa. Jednak ze względu na mniejszą obróbkę technologiczną jest bogatsza w błonnik i składniki mineralne. Jej regularne spożywanie dostarcza sporych dawek witamin z grupy B oraz niezbędnych dla funkcjonowania organizmu pierwiastków. To także dobre źródło białka. Warto też zwrócić uwagę na bogactwo betaglukanu - rozpuszczalnego błonnika, który powala nam szybko się nasycić. Niestety kasza owsiana zawiera gluten, dlatego dla osób chorych na celiakię jest więc zakazana.

AD/mp/WP Kuchnia