Śniadania z siedmiu stron świata
Czy istnieje jakieś konkretne, tradycyjne polskie śniadanie? Większość powie, że tak: jajecznica z cebulką, boczkiem lub słoniną. A tu oburzą się inni, którzy wymienią owsiankę, zupę mleczną czy parówkę z musztardą. Są jednak narody, które znane są z tego, co jedzą na śniadanie. I często ten pierwszy, podobno najważniejszy posiłek dnia, nie jest zupełnie podobny do naszego.
Azjaci nie wyobrażają sobie innego śniadania niż pożywna zupa z makaronem. W końcu makaron pochodzi z Chin i zanim trafił do Europy, by mogli go zaanektować jako swój Włosi, był podstawowym daniem w dużej części Azji. I tak: japońskie śniadanie to gorąca zupa miso. To pożywny bulion z suszonymi rybkami i wodorostami. Rozgrzewa i podobno dodaje energii na cały dzień. Do zupy Japończycy jedzą najczęściej ryż z kiszonymi warzywami (na przykład z rzepą o nazwie daikon). Po śniadaniu Japończyk zawsze wypije zieloną herbatę.
Wietnamskie śniadanie to zupa pho. Ostry bulion z mięsem, krewetkami, warzywami, obowiązkową miętą i papryczkami chili podaje się z makaronem. To arcydzieło kulinarne. I choć w Wietnamie kupić można wspaniałe bagietki (pozostałość po kolonizatorach z Francji), to jednak zupa z makaronem przebija jakąkolwiek kanapkę z chrupiącej bułeczki. Wietnamczycy do śniadania piją wspaniałą, mocną i aromatyczną kawę. To także wpływ francuski.
Tajskie śniadanie to z kolei zupa ryżowa - gotowana na rosole. Można także dostać tu omlet (często ostro przyprawiony), lub po prostu owoce. W Tajlandii jest ich takie zatrzęsienie, że nie ma problemu z wyborem.
A Chińczycy? Miseczka ryżu i miseczka zupy kiedyś musiały wystarczyć na cały dzień ciężkiej pracy w polu. Dziś jest lepiej, ale zwyczaj pozostał.
Najbardziej zdumiewające są śniadania amerykańskie. Policzmy: naleśniki z syropem klonowym, słodkie bułeczki, różnego typu płatki śniadaniowe, jajecznice wielu rodzajów, ziemniaki zapiekane z serem, etc. To prawdziwa uczta dla tych, którzy lubią dobrze zjeść i nie patrzą na poziom cholesterolu we krwi.
Podobnie sycące są prawdziwe śniadania angielskie: kiełbaski, bekon, pieczona fasolka, jajko sadzone, tosty, dżem (obowiązkowo pomarańczowy). Brzmi smacznie, prawda? A do tego jeszcze np. uwielbiany przez Anglików gulasz z nereczek. Trudno uwierzyć, że po takim śniadaniu zmieszczą jeszcze inne posiłki.
Polecamy również:
Śniadania Europejczyków są jednak różne.
Hiszpańskie to „churros" - długie, podobne do paluszków ciasteczka z ciasta ptysiowego. Je się je maczając w kawie lub czekoladzie do picia. Popularne w tym kraju są również tostadas, czyli smażone na oliwie grzanki lub tortilla - rodzaj omletu z jajek i ziemniaków.
Francuskie śniadanie jest tak skromne, że stało się obowiązującym we wszystkich hotelach na świecie "śniadaniem kontynentalnym" - croissant z dżemem i kawa Francuzowi może wystarczą, ale dlaczego skazał on na taki sposób żywienia się np. podróżującego Polaka?
W Grecji także śniadania nie są obfite. Składają się z kawy lub herbaty, białego chleba, masła, dżemu lub miodu, kawałka ciasta i szklanki soku.
Skandynawowie jedzą z rana natomiast „geitost" - słodki, brązowy kozi ser. Norweskie kanapki „smorebrod" są za to znakomite. Najczęściej są wielowarstwowe, kolorowe, pełne warzyw, pieczonych i wędzonych mięs, ryb i owoców morza. To uczta dla podniebienia. Wielkim przysmakiem w Szwecji jest wędzony łosoś ze świeżym koperkiem.
A co w Afryce? W zachodniej części tego wielkiego kontynentu różnice są tylko między narodami. Śniadania są takie same zarówno w Gambii, Kongu czy Ghanie. Na śniadania je się tu najczęściej pieczone banany lub inne owoce.
Na Bliskim Wschodzie natomiast pieczone kotleciki z ciecierzycy zawinięte w bułkę, czyli falafel, to pierwszy posiłek każdego dnia dla wielu mieszkańców.
I gdzie przy tej różnorodności są nasze parówki, owsianki i jajecznice? A może właśnie nimi my też możemy się pochwalić?
Agata Dutkowska
Polecamy również: