Mięta - zastosowanie i właściwości zioła

Mięta zawdzięcza swoją nazwę greckiej nimfie Menthe, która według mitologii była kochanką władcy podziemnego świata zmarłych – Hadesa. Została ona jednak zamieniona w roślinę przez zazdrosną żonę boga – Persefonę. Hades chcąc uchronić Menthe przed zadeptaniem przez swoją małżonkę, przeistoczył kochankę w święte zioło o wyjątkowym zapachu. Smakowe i lecznicze właściwości mięty znane są od najdawniejszych czasów. Dziś rozróżnia się ponad trzydzieści gatunków tej rośliny uprawianych niemal na całym świecie.

Ze wszystkich gatunków mięty najbardziej popularna jest jej odmiana pieprzowa (Mentha ×piperita), będąca w gruncie rzeczy mieszanką mięty zielonej (łac. M. spicata) i nadwodnej (M. aquatica). Mięta pieprzowa pochodzi prawdopodobnie z Anglii, a obecnie hoduje się ją w wielu krajach. Roślina osiąga wysokość maksymalnie jednego metra, jej łodygę porastają szerokie liście o barwie brunatnozielonej z szorstką teksturą i poszarpanymi krawędziami. Zioło kwitnie w okresie od lipca do sierpnia. Wypuszcza ono wówczas kielichowate kwiaty o kolorze jasnoróżowym lub jasnofioletowym. Mięta pieprzowa jest dość łatwa w uprawie – preferuje ona lekko wilgotne i żyzne gleby oraz nasłonecznione stanowiska. Zaliczana do gatunków mrozoodpornych. Ze względu na dużą ekspansywność wymaga odseparowania od innych roślin uprawnych.

Oprócz mięty pieprzowej najczęściej spotykanymi gatunkami [zioła](https://parenting.pl/naturalne-sposoby-na-nawodnienie-organizmu) są:

• mięta zielona
• mięta polna (Mentha arvensis)
• mięta polej (Mentha pulegium)
• mięta długolistna (Mentha longifolia)

Mięta pieprzowa od dawna uważana jest za cenne ziele lecznicze. W jej liściach znajduje się korzystna dla naszego zdrowia substancja roślinna bogata m.in. w olejek miętowy, karoten, rutynę, kwas oleanowy i betainę. Miętę stosuje się przede wszystkim przy różnorodnych dolegliwościach żołądkowych – pobudza ona bowiem narządy do produkcji soków trawiennych, niweluje nudności, gazy, rozluźnia mięśnie gładkie jelit, przynosi ulgę w trakcie zgagi oraz zapewnia odpowiednią perystaltykę jelit. Mięta pieprzowa może także nam pomóc w przypadku schorzeń wątroby i dróg żółciowych. Oprócz tego miętę wykorzystuje się do leczenia nieżytu górnych dróg oddechowych, objawów zapalenia zatok, stanów zapalnych jamy ustnej, opryszczki, grypy, reumatyzmu, bólu ucha oraz choroby lokomocyjnej. Roślina korzystnie wpływa na układ odpornościowy, dlatego za jej pomocą skutecznie można uchronić się przed przeziębieniem lub innymi infekcjami wirusowymi.

Przede wszystkim mięta idealnie komponuje się z deserami. Świeże liście rośliny bardzo często dekorują lody, ciasta, sorbety lub inne specjały owocowe. Mięte dodaje się również do wielu popularnych drinków oraz napojów alkoholowych, np. Mojito, Snow Collins czy Creme de menthe. Przy użyciu zioła można też zaparzyć aromatyczną herbatę lub przyrządzić orzeźwiającą lemoniadę. Odrobina mięty fantastycznie komponuje się z sałatkami, rybami, jagnięciną oraz nabiałem. Ziele bardzo często stanowi dodatek do dań pochodzących z Dalekiego Wschodu. Mięta jako przyprawa znajduje również zastosowanie w tradycjach kulinarnych krajów bałkańskich i hinduskich.

• Herbata
• Mojito
• Lody owocowe
• Sałatka owocowa
• Sajgonki
• Zupa marchewkowa
• Szejk truskawkowy
• Sałatka z serem feta
• Hummus
• Dressing jogurtowy
• Sos czatnej

Olejek uzyskany z mięty (szczególnie tej pieprzowej) stosowany nadmiarze może wywołać silne reakcje alergiczne – np. ból brzucha, wymioty i zaburzenia snu. Nie zaleca się również jego samodzielnego stosowania, ponieważ u niektórych osób powoduje zaczerwienienie skóry lub pokrzywkę.

Przez swój wyjątkowy aromat mięta bywa wykorzystywana w przemyśle kosmetycznym (np. do produkcji perfum). Ziele stanowi również podstawowy dodatek do odświeżaczy do ust oraz popularnych gum do żucia.

Wojciech Chentkiewicz