Dlaczego warto jeść szczypiorek?

Szczypiorek ma wyrazisty, ostry smak i zapach, a także charakterystyczne puste w środku rurkowate liście zakończone ostro. Nie sposób pomylić go z innym warzywem. Najlepiej smakuje na surowo jako dodatek do jajek, pomidorów, rzodkiewki, sałaty. Świetnie sprawdza się na kanapkach i łączy z twarożkiem, jogurtem albo śmietaną. Wysuszony i sproszkowany może stanowić zdrowszy zamiennik soli.

W ustach pozostawia posmak siarki, który niektórym osobom jednak przeszkadza. Jednocześnie jest bogaty w liczne witaminy i składniki mineralne, przez co jest bardzo zdrowy.

W 100 g szczypiorku znajdziemy zaledwie 30 kcal, ale też: potas, sód i fosfor, wapń, selen, cynk i miedź, a także witaminy: B1, B2, B3, B5, B6, C, A i K.

W związku z tym, że warzywo to zawiera tak wiele mikro i makroelementów, ma też liczne właściwości prozdrowotne. Jakie?

• Wspiera kości.
• Oczyszcza układ pokarmowy.
• Korzystnie wpływa na odporność.
• Poprawia trawienie – zapobiega występowaniu zaparć.
• Wspomaga pracę układu nerwowego.
• Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo.
• Reguluje poziom cholesterolu w organizmie.
• Wspomaga działanie wątroby i pęcherzyka żółciowego.
• Wspiera pracę oczu – zapobiega zaćmie i zwyrodnieniu plamki żółtej.
• Potencjalnie działa przeciwnowotworowo – może zmniejszać ryzyko raka żołądka i raka prostaty.
• Wpływa pozytywnie na ciśnienie krwi.
• Stosowany zewnętrznie jako okłady łagodzi bóle reumatyczne.
• Wspomaga walkę z kaszlem i chrypką.
• Ma korzystny wpływ na włosy i skórę.
• Pobudza apetyt.

Szczypiorek jest jednym z najprostszych warzyw do uprawy. Nie ma wielkich wymagań, jest rośliną wieloletnią i raczej dobrze znosi zmiany temperatur, a nawet słabe nawodnienie gleby. Można go zasiać zarówno w ogródku, jak i w doniczce. Tym sposobem można się nim cieszyć przez praktycznie cały rok.

Szczypiorek rośnie kępkami. Ma rurkowate, cienkie i drobne jadalne liście, a w czerwcu rozkwita na biało albo fioletowo, dlatego też często znajdziemy go w ogródkach jako roślina ozdobna. Warto pamiętać, by co 2 lata wykopywać go i rozdzielać cebulki. Tym sposobem nie będzie zbyt gęsty i zachowa swój najlepszy smak.

Szczypiorek najlepiej wysiewać w maju prosto do gruntu lub w lutym do doniczek. Początkowo należy go regularnie podlewać. Już po 3 tygodniach można się cieszyć pierwszymi liśćmi. Na wiosnę szczypiorek z doniczki można spokojnie przesadzić do gruntu. Najlepiej do uprawy wybrać miejsce w półcieniu.

Zimą szczypior bez problemu wyrośnie też z cebuli. Wystarczy włożyć ją w naczynie z wodą albo wsadzić w ziemię, by już po kilku dniach szczypior zaczął rosnąć – szczególnie, jeśli wsadzimy cebulę, która zaczyna puszczać zielone listki.

Dziko rosnący szczypiorek występuje w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Dawniej wykorzystywany był zazwyczaj w celach leczniczych, np. na ból gardła lub jako produkt moczopędny. Z czasem częściej zaczęto używać go w kuchni jako dodatek smakowy i ozdobny do potraw. Od XVI wieku jest uprawiany na szerszą skalę.

Pomimo korzystnego wpływu szczypiorku na organizm, są grupy, które powinny unikać jego spożywania. Przede wszystkim chodzi o osoby, które nie tolerują cebuli i czosnku. Jeśli po zjedzeniu tych warzyw, na ich ciele pojawia się pokrzywka, powinny zrezygnować również z włączania do swojej diety szczypiorku.

Duże ilości spożywanego szczypiorku mogą też powodować dolegliwości związane z układem pokarmowym, dlatego też tego warzywa powinni unikać pacjenci z wrzodami żołądka, dwunastnicy albo jelit, nadkwasotą, stanami zapalnymi żołądka, zapaleniem woreczka żółciowego albo trzustki.