Dlaczego warto jeść szczypiorek?

Właściwości szczypiorku

Szczypiorek ma wyrazisty, ostry smak i zapach, a także charakterystyczne puste w środku rurkowate liście zakończone ostro. Nie sposób pomylić go z innym warzywem. Najlepiej smakuje na surowo jako dodatek do jajek, pomidorów, rzodkiewki, sałaty. Świetnie sprawdza się na kanapkach i łączy z twarożkiem, jogurtem albo śmietaną. Wysuszony i sproszkowany może stanowić zdrowszy zamiennik soli.

W ustach pozostawia posmak siarki, który niektórym osobom jednak przeszkadza. Jednocześnie jest bogaty w liczne witaminy i składniki mineralne, przez co jest bardzo zdrowy.

W 100 g szczypiorku znajdziemy zaledwie 30 kcal, ale też: potas, sód i fosfor, wapń, selen, cynk i miedź, a także witaminy: B1, B2, B3, B5, B6, C, A i K.

W związku z tym, że warzywo to zawiera tak wiele mikro i makroelementów, ma też liczne właściwości prozdrowotne. Jakie?

• Wspiera kości.
• Oczyszcza układ pokarmowy.
• Korzystnie wpływa na odporność.
• Poprawia trawienie – zapobiega występowaniu zaparć.
• Wspomaga pracę układu nerwowego.
• Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybiczo.
• Reguluje poziom cholesterolu w organizmie.
• Wspomaga działanie wątroby i pęcherzyka żółciowego.
• Wspiera pracę oczu – zapobiega zaćmie i zwyrodnieniu plamki żółtej.
• Potencjalnie działa przeciwnowotworowo – może zmniejszać ryzyko raka żołądka i raka prostaty.
• Wpływa pozytywnie na ciśnienie krwi.
• Stosowany zewnętrznie jako okłady łagodzi bóle reumatyczne.
• Wspomaga walkę z kaszlem i chrypką.
• Ma korzystny wpływ na włosy i skórę.
• Pobudza apetyt.

Uprawa szczypiorku

Szczypiorek jest jednym z najprostszych warzyw do uprawy. Nie ma wielkich wymagań, jest rośliną wieloletnią i raczej dobrze znosi zmiany temperatur, a nawet słabe nawodnienie gleby. Można go zasiać zarówno w ogródku, jak i w doniczce. Tym sposobem można się nim cieszyć przez praktycznie cały rok.

Szczypiorek rośnie kępkami. Ma rurkowate, cienkie i drobne jadalne liście, a w czerwcu rozkwita na biało albo fioletowo, dlatego też często znajdziemy go w ogródkach jako roślina ozdobna. Warto pamiętać, by co 2 lata wykopywać go i rozdzielać cebulki. Tym sposobem nie będzie zbyt gęsty i zachowa swój najlepszy smak.

Szczypiorek najlepiej wysiewać w maju prosto do gruntu lub w lutym do doniczek. Początkowo należy go regularnie podlewać. Już po 3 tygodniach można się cieszyć pierwszymi liśćmi. Na wiosnę szczypiorek z doniczki można spokojnie przesadzić do gruntu. Najlepiej do uprawy wybrać miejsce w półcieniu.

Zimą szczypior bez problemu wyrośnie też z cebuli. Wystarczy włożyć ją w naczynie z wodą albo wsadzić w ziemię, by już po kilku dniach szczypior zaczął rosnąć – szczególnie, jeśli wsadzimy cebulę, która zaczyna puszczać zielone listki.

Dziko rosnący szczypiorek występuje w Europie, Ameryce Północnej i Azji. Dawniej wykorzystywany był zazwyczaj w celach leczniczych, np. na ból gardła lub jako produkt moczopędny. Z czasem częściej zaczęto używać go w kuchni jako dodatek smakowy i ozdobny do potraw. Od XVI wieku jest uprawiany na szerszą skalę.

Kto nie powinien jeść szczypiorku?

Pomimo korzystnego wpływu szczypiorku na organizm, są grupy, które powinny unikać jego spożywania. Przede wszystkim chodzi o osoby, które nie tolerują cebuli i czosnku. Jeśli po zjedzeniu tych warzyw, na ich ciele pojawia się pokrzywka, powinny zrezygnować również z włączania do swojej diety szczypiorku.

Duże ilości spożywanego szczypiorku mogą też powodować dolegliwości związane z układem pokarmowym, dlatego też tego warzywa powinni unikać pacjenci z wrzodami żołądka, dwunastnicy albo jelit, nadkwasotą, stanami zapalnymi żołądka, zapaleniem woreczka żółciowego albo trzustki.