Pięć letnich jarzynowych cudów

To dary ziemi, pyszne owoce i warzywa, które smakują wyśmienicie w wielu postaciach. Poniżej prezentujemy kilka wyjątkowych jarzyn, po które m.in. warto sięgnąć latem.

Sezon na świeże szparagi trwa mniej więcej do końca czerwca. Wykorzystajmy czas, który jeszcze pozostał na bliższe zapoznanie się z tym warzywem, bo warto. Ich delikatny smak doceniono już w starożytności. Szparag jest doskonałym źródłem witaminy K (porcja ok. 180g pokrywa ponad 100% zalecanego dziennego spożycia), kwasu foliowego (ta sama porcja to ponad 60% zalecanego spożycia), witaminy C, witaminy A. Jest też bardzo dobrym źródłem witamin z grupy B - w tym witaminy B1, B2, B3 i B6 - jak również błonnika, manganu, miedzi , fosforu, potasu i białka. Szparagi m.in. zawierają również specjalny rodzaj węglowodanów o nazwie inulina. Jest ona prebiotykiem, czyli substancją, która pomaga żyć dobrym bakteriom w jelitach. My sami jej nie trawimy, ale przyjazne bakterie występujące w jelicie grubym, takie jak Bifidobacteria i Lactobacilli, tak. Kiedy więc nasz dieta zawiera odpowiednie ilości inuliny, sprzyja to wzrostowi przyjaznych bakterii w naszym układzie pokarmowym, a utrudnia rozwój tych złych. Świeże
szparagi zużyj w ciągu jednego lub dwóch dni, by cieszyć się ich najlepszymi właściwościami. Jeśli mamy zamiar je przechowywać, to w lodówce z dala od światła, ponieważ kwas foliowy w nich zawarty jest niszczony pod wpływem ekspozycji na powietrze, ciepło i światło. Końcówki szparagów zawijamy w wilgotny ręcznik.

Delikatny smak i kremowy biały miąższ cukinii jest doskonałym uzupełnieniem każdego letniego posiłku. Choć obecnie, podobnie jak wiele innych warzyw, jest dostępna przez cały rok, w sezonie letnim, jest najlepsza - młoda i mała. Zawsze powinniśmy wybierać te mniejsze sztuki, ponieważ wraz ze wzrostem ich skórka staje się twarda, a liczba nasion i zawartość wody wzrasta. Cukinia jest bogata w witaminy A i B, zapewni również zdrowe serce dzięki błonnikowi, kwasowi foliowemu, potasowi, magnezowi i bardzo niskiej zawartości tłuszczu. Ponadto 100-gramowa porcja cukinii to tylko 16 kalorii. Cukinia jest wszechstronnym produktem w kuchni, może być gotowana, grillowana, przyrządzana na parze, smażona, pieczona lub nadziewana. Grillowana i dobrze przyprawiona doda zupełnie nowy wymiar smaku kanapkom, sałatkom, makaronom i wielu innym daniom.

Trudno uwierzyć, że z twardego, niezbyt apetycznego z wyglądu buraka, można przyrządzić coś cudownie miękkiego i pysznego. A przecież każdy z nas wie, że można. Choć buraki są dostępne przez cały rok, sezon na nie trwa od czerwca do października, kiedy to można je kupić świeże i a co za tym idzie najsmaczniejsze. Słodki smak burak zawdzięcza naprawdę dużej zawartości cukru. Jest ona najwyższa ze wszystkich warzyw, ale mimo to są one bardzo niskokaloryczne. Te kolorowe warzywa korzeniowe mają w sobie moc składników odżywczych - zawierają związki, które pomagają chronić przed chorobami serca, wadami wrodzonymi i niektórymi nowotworami, zwłaszcza raka okrężnicy. Zielone liście buraka są również smaczne. Mogą być przygotowywane, jak szpinak lub można z nich przyrządzić letni chłodnik. Są one niezwykle bogate w substancje odżywcze, w witaminy i minerały, jak również karotenoidy, takie jak beta-karoten i luteina.

Zobacz w innych serwisach:

Lecznicza cykoria

Marchewka zdrowsza w całości

Smak świeżej fasolki, z dodatkiem masła i bułki tartej to z pewnością atrybut lata. Zielone strąki są zrywane, gdy są właściwie jeszcze niedojrzałe, a nasionka wewnątrz dopiero się formują. Jest ona jedną z zaledwie kilku odmian fasoli, które są spożywane świeże. Zielona fasola jest dość niskokaloryczna (zaledwie 36 kalorii w 100 g), jednak jej kaloryczność znacznie wzrasta w połączeniu z bułką tartą - wtedy to już 115 kcal. Zielona fasolka jest doskonałym źródłem witaminy C, witaminy K (25% dziennej zalecanej dawki w jednej porcji - ma to istotne znaczenie dla utrzymania silnych kości) i manganu. Zaletę fasoli szparagowej stanowi też duża zawartość witaminy A (w szczególności poprzez koncentrację karotenoidów, w tym beta-karotenu), błonnika, potasu, kwasu foliowego i żelaza. Jest ona dodatkowo dobrym źródłem magnezu, tiaminy, ryboflawiny (zmniejsza częstotliwość ataków migreny u ludzi na nią cierpiących), miedzi, wapnia, fosforu, białka, kwasów tłuszczowych omega-3 i niacyny.

Kalarepa jest często błędnie określona jako korzeń, a w rzeczywistości rośnie tuż nad ziemią, tworząc niepowtarzalny „balon" u podstawy łodygi. Kalarepę można spożywać na surowo, jak również po ugotowaniu. Ta niskokaloryczna roślina jest bogata w błonnik pokarmowy i składniki mineralne: selen, kwas foliowy, witaminę C i B6, potas, magnez i miedź, fosfor, tiaminę. Świetnie smakuje surówka z tartej kalarepy z marchewką, jabłkiem i kukurydzą, z dodatkiem majonezu.

Zobacz w innych serwisach:

Lecznicza cykoria

Marchewka zdrowsza w całości