Najsłynniejsze desery świata

Legenda głosi, że twórcą popularnego na całym świecie tiramisu był Cosimo III de' Medici, władca Toskanii. To on zaczął podawać ten deser w czasie posiedzeń rady księstwa. Istnieje jeszcze jedna, popularna w Wenecji teoria, jakoby tiramisu od dawnych czasów było ulubionym przysmakiem dożów. Największą sławę przysmak zyskał jednak w czasie II wojny światowej, kiedy włoscy żołnierze otrzymywali go w paczkach przesyłanych od bliskich. Ten deser przyrządza się z podłużnych biszkoptów nasączonych mocną kawą espresso oraz likierem Amaretto, na które nakładany jest krem z serka mascarpone, żółtek, śmietany i cukru. Całość posypuje się zmieloną czekoladą lub kawą. Tiramisu podaje się mocno schłodzone.

Ewa Podsiadły-Natorska/mmch/kuchnia.wp.pl

To klasyczny deser znany nie tylko w kuchni tureckiej, ale również ormiańskiej, bałkańskiej i bułgarskiej. Tradycyjna baklawa (albo bakława) przyrządzana jest z ciasta listkowego albo ciasta filo przełożonego pokrojonymi orzechami włoskimi lub migdałami, z dodatkiem cukru albo miodu. Tak przygotowany przysmak zapieka się, a następnie kroi w kwadraty lub romby i zwykle polewa lukrem. Baklawę przed podaniem można posypać zmiażdżonymi orzeszkami pistacjowymi. Najsmaczniejsze baklawy pochodzą z tureckiego Gaziantepu. O historii tego słodkiego deseru wiadomo praktycznie tyle, że przyrządzano go w kuchniach pałacu Topkapi w Istambule, gdzie sułtan częstował nim janczarów.

Jeden z najsłynniejszych przysmaków świata. Stworzył go w Wiedniu w 1832 roku austriacki cukiernik Franz Sacher, jeden z kucharzy na dworze księcia Metternicha. Podczas nieobecność szefa kuchni Sacher otrzymał zadanie wymyślenia nowego deseru dla księcia i jego gości. To właśnie wtedy powstał przepis na wyśmienity tort czekoladowy przekładany morelową marmoladą i oblany polewą czekoladową. Dokładny przepis na Sachertorte to największa tajemnica Wiednia; znany jest zaledwie paru osobom. Eduard Sacher, syn słynnego cukiernia, założył hotel, w którym główną atrakcją jest możliwość skosztowania tego pysznego przysmaku. Co ciekawe, hotel uczestniczył w trzech procesach sądowych, które przyznały mu wyłączne prawo do używania nazwy Sachertorte.

Z wyglądu przypomina donata z dziurką. Przygotowuje się go z cukru, żółtek i płatków kokosowych. Często dodaje się również masło, a niekiedy białko, mleko, mleczko kokosowe czy ekstrakt waniliowy. Quindim robi się w okrągłej formie do babki (albo w kilku mniejszych) z dziurką w środku i zapieka. Niektóre brazylijskie przepisy zalecają, aby ciasto na noc przed upieczeniem wstawić do lodówki. Po przyrządzeniu deser ma lśniącą powierzchnię i intensywnie żółty kolor. Niekiedy przysmak serwowany jest pokrojony w plastry. Quindim prawdopodobnie stworzyli w XVII wieku afrykańscy niewolnicy ściągnięci w północno-wschodnie rejony Brazylii.

To rodzaj tortu bezowego udekorowanego bitą śmietaną i świeżymi owocami - zazwyczaj truskawkami, malinami, kawałkami brzoskwini czy kiwi. Nie ma jednego przepisu na ten przysmak, ale najczęściej przyrządza się go z białek, cukru i mąki ziemniaczanej. Ma bardzo lekką konsystencję i rozpływa się w ustach. Jego nazwa pochodzi od nazwiska rosyjskiej primabaleriny Anny Pawłowej. Ponoć potrawę pierwszy raz przygotowano podczas pobytu tancerki w Perth (w 1926 albo 1929 roku), a podał go szef kuchni hotelu Esplanade. Z kolei Nowozelandczycy twierdzą, że deser przyrządzono po raz pierwszy w Wellington w czasie tournée Pawłowej.

Ten tradycyjny indyjski deser to nic innego, jak delikatne kulki z ciasta smażone w głębokim oleju i nasączone aromatycznym syropem. Przypominają nieco polskie pączki. Można je podawać na ciepło albo na zimno. Gulab jamun najczęściej przygotowuje się z khoya (rodzaj sera), mleka (zwykle w proszku), mąki, masła, octu i proszku do pieczenia. Składnikami syropu mogą być natomiast: cukier, esencja różana, rodzynki, pistacje, szafran, kardamon itp. Historia tego deseru nie jest do końca znana, najczęściej mówi się jednak, że jako pierwszy przyrządził go szef kuchni Sajjan Dhillon dla króla Jalalabadu. Danie często serwowane na hinduskich weselach.

Historia sufletu, pochodzącego z Francji, sięga XVIII wieku z Francji. Słowo "souffle" oznacza "nadmuchany", co dobrze oddaje konsystencję i wygląd tego przysmaku. Jest to deser elegancki i uważany za trudny do zrobienia. Suflet przyrządza się z utartych żółtek i ubitej piany z białek z dodatkiem owoców (albo warzyw). Bardzo ważna jest staranność i precyzja w doborze i proporcji składników. Przysmak się zapieka - najczęściej w tzw. kokilkach, czyli wysokich, okrągłych, ceramicznych naczyniach - i podaje na gorąco. Podczas pieczenia jest bardzo wrażliwy na zmiany temperatury. Suflet należy zjeść bezpośrednio po wyjęciu z pieca. Wychłodzenie powoduje szybką utratę smaku i opadnięcie ciasta.

Przyrządzano go już w XV wieku na wyjątkowe okazje. Na królewski dwór pudding trafił podobno za sprawą króla Henryka VIII, który w czasie podróży zatrzymał się w domu biednego człowieka. Mężczyzna chciał ugościć władcę najlepiej jak potrafił, więc podał mu pudding, który królowi bardzo zasmakował. To potrawa o konsystencji budyniu, którą najczęściej przyrządza się na bazie mleka, mąki, jajek i ryżu. Przysmak następnie gotuje się na parze albo piecze. Jako deser pudding często serwowany jest z dodatkiem masła, czekolady albo bakalii. Najbardziej znany jest Christmas pudding, Yorkshire pudding i white pudding. W angielskiej kuchni potrawę podaje się również jako danie główne; zwiera wtedy m.in. tłuszcz zwierzęcy.

Ewa Podsiadły-Natorska/mmch/kuchnia.wp.pl