Chleb kukurydziany – jak przygotować amerykański przysmak

Z badań archeologów wynika, że w meksykańskiej dolinie Tehuacán kukurydzę uprawiano już 7 tysięcy lat temu. Rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej spożywali ją na różne sposoby. Bardzo wcześniej odkryli, iż kukurydziane ziarna po uprażeniu i zmieleniu stają się bazą pożywnych potraw.

Gdy do Nowego Świata przybyli europejscy koloniści, chleb kukurydziany stanowił ważny element diety indiańskich plemion, choć wówczas nie przypominał jeszcze znanych dziś wypieków. Na przykład Irokezi przygotowywali papkę z mąki kukurydzianej i wody, wzbogacali ją jagodami lub orzechami, formowali małe bochenki, po czym wrzucali do gotującej się wody, podobnie jak współczesne pierogi. Często wypiekali je także w specjalnych dołach paleniskowych.

Początkowo przybyszów z Europy nie zachwyciły kukurydziane specjały. Tym bardziej, że najczęściej jadali proste i niezbyt smaczne placki z mąki, tłuszczu i wody. Dopiero w XIX wieku zaczęto dodawać do nich drożdże, jajka i słodziki, np. melasę. Już podczas wojny secesyjnej tak przyrządzany chleb kukurydziany stał się jednym z podstawowych pokarmów wygłodniałych żołnierzy.

Dziś chleb kukurydziany to klasyka amerykańskiej kuchni, jest szczególnie popularny w południowych stanach, gdzie spożywa się go zarówno na śniadanie, jak i kolację, na słodko lub w wersji wytrawnej, często również jako dodatek do innych potraw, choćby nadzienie w świątecznym indyku.

Bazą tego smacznego chleba jest oczywiście mąka kukurydziana, czyli produkt o dużych walorach odżywczych. To m.in. bogate źródło błonnika pokarmowego, który reguluje perystaltykę jelit i skutecznie obniża poziom "złego" cholesterolu LDL (jego nadmiar grozi rozwojem poważnych schorzeń układu krążenia).

Mąka kukurydziana dostarcza sporo żelaza, potasu, cynku, fosforu, selenu i magnezu oraz witamin z grupy B, które wzmacniają odporność, wspierają system nerwowy, pomagają zapobiegać chorobom układu krążenia i uczestniczą w wielu ważnych reakcjach zachodzących w organizmie.

Charakteryzuje ją wysoka zawartość naturalnych barwników, przede wszystkim zeaksantyny – antyoksydantu chroniącego oczy przed zaćmą czy zwyrodnieniem plamki żółtej i filtrującego szkodliwe dla wzroku "światło niebieskie", ale pomagającego również zapobiegać chorobom układu krążenia czy nowotworom (zwłaszcza płuc, prostaty, jelita grubego i piersi).

Mąka kukurydziana jest lekkostrawna, dlatego zaleca się ją w diecie dzieci, osób mających problemy z układem pokarmowym i rekonwalescentów po przejściu ciężkich chorób. Wykazuje też stosunkowo niską kaloryczność – 100 g produktu dostarcza około 350 kcal.

Kukurydziana mąka nie zawiera glutenu, może być spożywana przez osoby zmagające się z jego nietolerancją oraz chorujące na celiakię – chorobę powodującą stan zapalny jelita cienkiego, uniemożliwiającą prawidłowe wchłanianie składników odżywczych z pokarmów i wywołującą poważne deficyty witamin i minerałów.

Upieczenie chleba kukurydzianego nie jest trudnym zadaniem. Na pewno warto spróbować, bo efekty zwykle okazują się bardzo smakowite. Choć należy też pamiętać, że wypieki z mąki kukurydzianej najlepiej smakują, gdy są świeże, ponieważ dość szybko wysychają.

Istnieje wiele przepisów. W najpopularniejszym zaczynamy od przygotowania zaczynu – świeże drożdże (50 g) dodajemy do ciepłego mleka (1,5 szklanki), dosypujemy cukier (łyżeczkę) i rozrabiamy. Następnie dolewamy go do przesianej mąki kukurydzianej (dwie szklanki), wbijamy dwa jajka, dodajemy szczyptę soli i wyrabiamy, aż do uzyskania gładkiej masy.

W niektórych amerykańskich recepturach mleko jest zastępowane maślanką. Ciasto możemy też wzbogacić odsączoną kukurydzą z puszki, startym serem żółtym czy płatkami chili. Po wyrobieniu przykrywamy je ściereczką i odstawiamy do wyrośnięcia, na godzinę.

Później przekładamy ciasto do formy wysmarowanej masłem, wstawiamy do piekarnika nagrzanego do 190 st i pieczemy około 40 minut. Podajemy dopiero po całkowitym ostygnięciu.

Amerykanie często przyrządzają chleb kukurydziany bez drożdży. W dużej misce mieszamy mąkę kukurydzianą i pszenną (po szklance) z proszkiem do pieczenia (łyżeczka), sodą oczyszczoną (pół łyżeczki) i solą (szczypta). W innym naczyniu łączymy roztopione masło (120 g), cukier trzcinowy (1/3 szklanki) i miód (2 łyżki). Wbijamy jajko i dolewamy maślankę (szklanka), produkty powinny mieć temperaturę pokojową. Mieszamy, po czym mokre składniki dodajemy do miski z mąką. Ubijamy, aż do uzyskania gładkiej masy.

Ciasto przekładamy do wysmarowanej tłuszczem blachy. Pieczemy 20-25 minut w temperaturze 200 st. Pozostawiamy do wychłodzenia.