Bliny, czyli wizytówka kuchni kresowej. Prosty i sprawdzony przepis

Choć bliny kojarzą nam się przede wszystkim z kuchnią naszych wschodnich sąsiadów, gdzie stały się daniem narodowym, korzenie tych wypieków mogą sięgać znacznie dalej, być może nawet do Chin czy Egiptu. Badacze przekonują, że Słowianie wypiekają bliny przynajmniej od VIII wieku, a ich pojawienie się w kuchni tego regionu miało związek z pogańskimi obrzędami. Blin miał symbolizować boga słońca, dlatego przygotowywano go m.in. z okazji Maslenicy, czyli święta pożegnania zimy. Złociste placki serwowano w tym dniu zazwyczaj z miodem lub konfiturą. Wierzono też, że im więcej blinów zostanie zjedzonych, tym lepszy i szczęśliwszy będzie nadchodzący rok.

Maslenica do dziś przetrwała w tradycji kulinarnej naszych sąsiadów, jako ostatki przed prawosławnym Wielkim Piątkiem. Jednak dziś bliny jada się cały rok, przygotowując je na najróżniejsze sposoby i serwując w nieskończoną rozmaitością dodatków.

Średniowieczny przepis na bliny oparty był na mące pszennej, którą z czasem zaczęto mieszać z żytnią czy gryczaną. Potem do ciasta zaczęto dodawać drożdże piwne i cienki placek zmienił się w pulchniejszego blina. Biorąc pod uwagę, że słowiańskie ziemie stoją nie tylko mąką, ale i ziemniakami, nie dziwi też kolejna modyfikacja przepisu na to danie - mianowicie dodawanie do mąki, a często zastępowanie jej, utartymi ziemniakami. Do dziś jest obowiązująca receptura w wielu domach.

Choć tradycyjnie kresowe placki były potrawą biedoty, za sprawą swojej uniwersalności, a także ogromnej gamy, często luksusowych dodatków, przez wieki wkroczyły na salony i dziś pojawiają się często także na wykwintnych stołach. Co ważne to danie nie wymaga ani wymyślnych składników, ani zbyt wiele czasu, ani też niezwykłych talentów kulinarnych. Wspaniałą blinową ucztę możemy więc bez problemu przygotować w domu. Podobno przepisów na placki jest dokładnie tyle, ile gospodyń, które je przygotowują. Istnieje jednak kilka podstawowych, które możemy modyfikować według własnego gustu.

Drożdżowe pszenno-gryczane bliny to prawdziwy klasyk
Do ich przygotowania potrzebujemy 2 części mąki pszennej i 1 części gryczanej. Na około 400 g mąki, dodajemy pół litra mleka, 25 g drożdży, 1 jajko, 50 g masła oraz dużą szczyptę soli. Do letniego mleka wrzucamy pokruszone drożdże i około dwóch łyżek mąki - na zaczyn. Ciasto odstawiamy na pół godziny w ciepłe miejsce. Mieszamy stopione i ostudzone masło, resztę mąki, żółtko i sól i dodajemy do zaczynu i mieszamy. Na końcu dodajemy ubite na piankę białko. Ciasto ponownie zostawiamy na 30 - 40 minut do wyrośnięcia. Bliny smażymy na rozgrzanej patelni, aż obie strony placka będą miały złocisty kolor. Idealne pszenno-gryczane placuszki, powinny być podobne w konsystencji do polskich racuchów. Możemy serwować je z miodem, owocami, ale z kawiorem, śmietaną czy np. farszem mięsnym.

Ziemniaki do blinów
Bliny ziemniaczane z kolei bardziej przypominają nasze placki ziemniaczane, choć nie powinny być tak chrupiące. Przygotowujemy ze startych kartofli, cebuli i jajek. Opcjonalnie, jeśli w płynie odciśniętym z ziemniaków jest za mało skrobi, możemy dodać łyżkę mąki ziemniaczanej. Ciasto oczywiście solimy i smażymy na malutkim ogniu, wylewając na patelnię jak najcieńsze placki. Takie bliny idealnie smakują z kwaśną śmietaną, smażonym boczkiem i cebulką i innymi wytrawnymi dodatkami.

Najprostszy przepis na bliny
Jeśli chcemy zrobić naprawdę uniwersalne i błyskawiczne bliny, wymieszajmy ze sobą szklankę mąki, dwie szklanki kwaśnego mleka lub maślanki, dużą szczyptę soli i płaską łyżeczkę sody oczyszczonej. Ciasto powinno mieć konsystencję gęstej śmietany. Placki wylewamy na rozgrzaną patelnię i smażymy po kilka minut z obu stron. Takie bliny możemy podać z absolutnie każdym dodatkiem - idealnie smakują serwowane jak nasze naleśniki - ze słodkim twarogiem.