Poznaj najdziwniejsze owoce na świecie

Nazywany jest królem owoców. W Azji uchodzi za prawdziwy przysmak. Może osiągać wagę nawet czterech kilogramów i długość 40 centymetrów. Pokryty jest brązowo żółtą lub zielonkawą kolczastą skórką, która pęka, kiedy owoc jest już dojrzały. Miąższ ma jasną, kremową barwę i konsystencją przypomina budyń. Nasiona są wielkości kasztanów. To, co wyróżnia duriana, to nie tylko jego kształt i rozmiar, ale przede wszystkim zapach, który, delikatnie mówiąc, nie jest zbyt przyjemny i potrafi się długo utrzymywać na skórze i ubraniach. W Azji w hotelach, taksówkach, centrach handlowych, restauracjach, sklepach znajdziemy tabliczki z napisem „No durians”. Woń, jaką wydziela durian, przypomina bowiem zapach zepsutego mięsa. Natomiast smak, o dziwo, jest dość delikatny, śmietankowo-owocowy. Durian jest dość nietrwały, dlatego najlepiej jeść go od razu, wydrążając miąższ łyżeczką. W Azji z duriana przyrządza się lody, koktajle, pasty. Miąższ można także z powodzeniem smażyć, gotować, suszyć i poddawać fermentacji. Z kolei smażone na oleju nasiona tego owocu podaje się z ryżem i z cukrem.

Nazywany również rogatym melonem lub ogórkiem afrykańskim pochodzi z Czarnego Lądu, jednak rośnie również w Kalifornii, Chile, Australii i Nowej Zelandii. Jego zapach przypomina nieco banana. Natomiast w smaku jest jak skrzyżowanie ogórka, melona i kiwi. Jest bardzo trwały. W temperaturze pokojowej może leżakować nawet przez pół roku i się nie zepsuje. Dlatego też pełni przede wszystkim funkcję dekoracyjną.

Ręka buddy (cytron) to najoryginalniejszy cytrus. Nazwa wiąże się z kształtem, który kojarzy się z zamkniętą ręką modlącego się Buddy. Rośnie w Azji na małych drzewach lub krzewach o kolczastych gałęziach. Owoce są dość duże, mogą osiągnąć wagę nawet do 2,5 kg. Biały lub lekko żółty miąższ cytronu, o kwaśnym smaku nie jest jadalny. Skórka jest żółta, faktura przypomina skórkę cytryny. Stanowi ona nawet 70 proc. owocu, jest bardzo aromatyczna i można ją kandyzować. Nadaje ciastom cytrusowy aromat. Służy również do wyrobu słodyczy. Na Korsyce ze skórki owoców wytwarzany jest likier zwany Cedratine.

Karambola w Polsce zwana jest także gwiaździstym owocem. Dlaczego? Otóż, po przekrojeniu, owoc kształtem przypomina właśnie gwiazdę. Karambola ma słodko-kwaśny smak, można ją jeść razem ze skórką i nasionami. Pochodzi z południowo-wschodniej Azji, ale może rosnąć w każdym zakątku świata, gdzie panuje klimat tropikalny. Karambola obfituje w przeciwutleniacze, witaminę C, charakteryzuje się niską zawartością cukru. Od jesieni do wiosny dostępna jest w wielu polskich sklepach. Nadaje się jako składnik sałatek owocowych, deserów, służy także do dekoracji koktajli, drinków i potraw.

Pitaja, czyli smoczy owoc lub truskawkowa gruszka, rośnie przede wszystkim w południowo-wschodniej Azji, Meksyku, Ameryce Środkowej, Australii i na Tajwanie. Jest owocem kaktusa. Powstaje z dużych, intensywnie pachnących kwiatów, które kwitną tylko w nocy. Owoce osiągają ok. 12 cm długości. Występuje w trzech kolorach żółtym, purpurowym i czerwonym. Pod grubą, ale miękką skórką znajduje się biały lub różowy miąższ z maleńkimi, czarnymi pestkami. Jest soczysty, lekko kwaskowaty, orzeźwiający, przypomina nieco kiwi. Można go jeść łyżeczką na surowo. Ze smoczego owocu produkowane są m.in. soki i wino.

Rambutan również pochodzi z Azji. Owoce są wielkości śliwki i mają grubą, pokrytą miękkimi włoskami skorupę. Mogą mieć kolor purpurowy, żółty czy pomarańczowy. W środku znajduje się nasionko, które otoczone jest przezroczystym miąższem. Miąższ ma słodki, soczysty i orzeźwiający smak, przypominający liczi. Jak jeść rambutan? Najlepiej po przekrojeniu na pół, małą łyżeczką. Jeśli owoc jest słodki, można go jeść na surowo, jeśli zaś jest kwaśny, należy go ugotować. Dodaje się go do sałatek, sosów oraz mięs.