Polska tradycja, światowe inspiracje. Niezwykłe pierogi z różnych zakątków świata

Prawdopodobnie pierogi przywędrowały do nas aż z Chin. Inne wersje tej potrawy istnieją w wielu krajach świata. Łączy je jedno: farsz zawinięty w ciasto, różni rodzaj ciasta i zawartość farszu. Wszystkie jednak są pyszne. Warto więc spróbować pierogów z różnych stron świata.

Gruzińskie pierogi, chinkali, to spore sakiewki z ciasta, wypełnione farszem z surowego, dobrze przyprawionego mięsa wołowego lub baraniego. Najbardziej charakterystyczny jest jednak smak. Chinkali, po nadzianiu i uformowaniu, gotuje się, a z mięsa i przypraw znajdujących się wewnątrz tworzy się bardzo aromatyczny i smakowity bulion. Przegryzając pierwszy raz chinkali koniecznie trzeba najpierw ten bulion wypić. Oryginalne gruzińskie chinkali musi zawierać kolendrę, zioło bez którego w tym kaukaskim kraju nie obejdzie się żadna kucharka.

Te małe, nadziewane mięsnym farszem pierożki pochodzą z Litwy, ale na stałe zadomowiły się także na polskich stołach. Kołduny muszą zawierać drobno siekaną, a nie mieloną wołowinę oraz tłuszcz. Oryginalnie dodawało się do nich łój wołowy. Kołduny gotuje się w mocnym rosole i najczęściej w tym rosole się podaje. Smak kołdunom, oprócz mięsa dodaje majeranek, który koniecznie musi się w tych pierożkach znaleźć.

Chiny, prawdopodobna ojczyzna pierogów, słyną z różnych ich wersji. Won-tony podaje się najczęściej w zupach. Rodzaj farszu zależy od regionu. Najczęściej spotyka się farsz z mięsa wieprzowego i krewetek, aromatyzowany imbirem, czosnkiem i dymką, ale można spotkać również wersje z warzywami czy tylko z owocami morza. Pierożki te są bardzo delikatne, mają kwadratowy kształt i znakomicie smakują nie tylko w rosole, ale również jako samodzielne danie z sosem sojowym.

Te japońskie pierogi są kuzynami chińskich jiaozi. Trochę przypominają nasze kołduny, jednak różni je farsz. Nadziewane są najczęściej mięsem z dodatkiem kapusty pekińskiej, imbiru, szczypioru i przypraw. Pierożki gyōza są zazwyczaj gotowane na parze i lekko podsmażane z jednej strony. W Japonii to jedno z najpopularniejszych dań w barach przekąskowych i w... automatach, które sprzedają szybkie posiłki.

Rosyjskie pierogi, czyli pielmieni mają wiele wariacji. Farsz może być mięsny, rybny, grzybowy lub warzywny. Pierogi te są trochę większe od naszych, ciasto powinno być delikatniejsze. Najbardziej popularne są pielmieni z mięsem (dodaje się zarówno wieprzowinę, jak i wołowinę czy baraninę), ale najbardziej ekskluzywne i uwielbiane przez Rosjan są pielmieni z jesiotrem. Podaje je się z kawiorem i kwaśną śmietaną.

W Turcji, Iranie, Azerbejdżanie, Kirgistanie, Kazachstanie, północnych Chinach i w Mongolii spotkamy duże pierogi z mięsem – manty. Ciasto faszeruje się najczęściej mieloną lub siekaną jagnięciną lub koniną, a następnie gotuje bądź piecze. Są również manty z ziemniakami czy z dynią i cebulą. Wszystkie rodzaje podaje się z jogurtem i z sosem czosnkowym.

Nie wszystkie pierogi robi się z miękkiego, makaronowego ciasta. W wielu krajach farszem nadziewa się ciasto drożdżowe. W Senegalu i innych krajach zachodniej Afryki z takiego właśnie ciasta robi się fataye. Krążki z ciasta napełnia się nadzieniem z ryby, pomidorów, cebuli i ostrych przypraw, składa się na pół i smaży w głębokim tłuszczu. To jedna z najbardziej popularnych przekąsek na ulicznych straganach.

Z Galicji, północnej prowincji Hiszpanii, pochodzą empanadas, czyli dość spore pierogi z ciasta drożdżowego, najczęściej pieczone. Wraz z hiszpańskimi zdobywcami potrawa ta zawędrowała do wszystkich podbitych krajów, a tam rozpoczęła się jej ewolucja. Dlatego też empanada z Argentyny różni się od tej z Peru, a ta z kolei nie przypomina za bardzo wenezuelskiej. Nadzienie robi się najczęściej z mięsa wołowego, z dodatkiem przypraw – kminu rzymskiego, chili czy kolendry. Znajdziemy również wersje warzywne lub empanadas z serem.

Te nieduże, wypełnione mikroskopijną ilością farszu pierożki pochodzą z Włoch. Nadziewa się je zazwyczaj serem ricotta, mięsem lub warzywami - najczęściej szpinakiem. Ravioli gotuje się w rosole lub w osolonym wrzątku i podaje z sosami lub jedynie z masłem i posypane parmezanem. Ravioli można również zapiekać lub traktować jako dodatek do zup. Znakomite są ravioli z nadzieniem dyniowym – te zawsze podaje się samodzielnie, bo mają wyjątkowo delikatny smak.

I na koniec pierogi z Libanu. Mają one trójkątny kształt, mogą być zrobione ze zwykłego ciasta, choć często używa się także ciasta listkowego, podobnego do greckiego ciasta filo. Pierożki nadziewa się mieloną baraniną lub wołowiną, a w wersji wegetariańskiej, słonym owczym serem. Smaży się je na głębokim tłuszczu i podaje jako przekąskę, najczęściej po trzy na porcję.