Ostryga. Symbol libido i luksusu

Ostryga, bo o niej mowa, także obecnie jest traktowana jako afrodyzjak i symbol luksusu. Jedne gatunki są słodsze, inne bardziej słone, jeszcze inne chrupiące albo rozpływające się w ustach, o delikatnym aromacie orzechów lub alg… Różnice są wynikiem afinacji (affinage) – końcowego procesu produkcji, który ma decydujący wpływ na smak ostryg.

Największym producentem w Europie jest Francja (na świecie zajmuje czwartą pozycję). Jedną z najrzadszych i najsmaczniejszych ostryg jest tzw. ostryga europejska, hodowana przy ujściu rzeki Belon w Bretanii. Znacznie bardziej rozpowszechnione są jednak ostrygi pacyficzne, sprowadzone do Europy w latach siedemdziesiątych. We Francji hoduje się je także m.in. w Normandii, nad Loarą, w zatoce Arcachon czy u wybrzeży Morza Śródziemnego.

Co roku na francuskie stoły trafia blisko 100 tys. ton ostryg, na eksport zaledwie 10 tys. ton. Ostrygi stanowią część francuskiego dziedzictwa kulinarnego; obowiązkowo włączane są do świątecznego menu. Francuz konsumuje ich rocznie średnio ponad 20, często bez specjalnej okazji.

Ostrygi są bardzo niskokaloryczne (8 surowych ostryg ma jedynie 70 kalorii), a przy tym zawierają wiele cennych witamin i minerałów. W 100 g ostryg znajduje się 80 g wody, reszta to: białko (9 g), węglowodany (3,9 g) i tłuszcze zawierające kwasy Omega-3 (1 g). Ponadto ostrygi bogate są w cynk, żelazo, magnez, wapń, selen, fosfor, jod i witaminy: B, D, E i A. Trudno się zatem dziwić, że są traktowane jako super żywność, której spożywanie wzmacnia i regeneruje nasz organizm.

W celu upowszechniania ostryg i zachęcenia do ich konsumpcji w wielu krajach europejskich od stuleci organizowane są rozmaite festiwale. Najstarszy z nich – Oyster Feast w Colchester w hrabstwie Essex (Wielka Brytania) – odbywa się od XIV wieku, a w obecnej formie funkcjonuje od pierwszej połowy XIX wieku. Koneserów ostryg gości także w lipcu miasteczko Whitstable w hrabstwie Kent, a w październiku – Falmouth w Kornwalii. Swoje kameralne uroczystości mają także Francuzi, m.in. w lipcu w Riec-sur-Belon w Bretanii, zaś Irlandczycy w ostatni weekend września organizują Międzynarodowy Festiwal Ostryg w Galway. Zabawy, koncerty i bale trwają tutaj kilka dni, a przez miasto przewijają się tysiące gości. Organizatorzy dokładają starań, by wszyscy polubili ostrygę i włączyli ją na stałe do swojego menu.

Czy wiesz, że:

• Cztery ostrygi pokrywają odpowiednio 50 proc. i 100 proc dziennego zapotrzebowania na żelazo kobiet i mężczyzn (zapotrzebowanie to jest zależne od płci).

• Jedna ostryga zawiera 40 proc. zalecanego dziennego spożycia witaminy D, która jest niezbędna do prawidłowego wchłaniania wapnia i fosforu w organizmie i odpowiada za prawidłową mineralizację kości i zębów.

• Jedna ostryga pokrywa trzykrotność dziennego zapotrzebowania na witaminę B12, niezbędną w procesach wytwarzania czerwonych ciałek krwi oraz w syntezie neuroprzekaźników.

• Ostrygi zawierają od 20 do 40 razy więcej cynku niż wątróbka; są najbogatszym naturalnym źródłem tego wpływającego na potencję i płodność pierwiastka.

Jak wybrać?
Sprawdź, czy ostryga jest dobrze zamknięta. Jeśli jest rozchylona, dotknij skorupy, aby upewnić się, że się zamknęła. Powinna być ciężka – to oznacza, że nie straciła wody, jest żywa i zdrowa. Lśniąca skorupa jest zwykle oznaką świeżości.

Jak przechowywać?
W chłodnym miejscu w temp. Od 5 st. do 10 st. najdłużej dziesięć dni od daty pakowania. Należy unikać zmian temperatury i pamiętać, że swój właściwy smak ostrygi osiągają dopiero kilka dni po opuszczeniu wody.

Kiedy smakują najlepiej?
Świeże, ale nie mrożone. Ostrygi lubią bezpośredni kontakt z lodem lub solą. Lepiej jeść je przegryzając, niż połykając. Nie nadużywać cytryny. Ostrygi można gotować (kilka sekund) lub piec (kilka minut w piekarniku).

Jak jeść ostrygi?

• Ostrygi po angielsku. Wyjmujemy ostrygi z muszli, każdą owijamy w cienki plasterek boczku, nadziewamy na patyczek, przyprawiamy i grillujemy. Podajemy posypane przypieczonymi okruchami chleba i pieprzem cayenne. Angielska nazwa tej potrawy to angels on horseback, czyli anioły na koniach.
• Ostrygi po florencku. Ostrygi gotujemy krótko w muszlach. Następnie wyjmujemy je, a muszle wykładamy grubo posiekanymi liśćmi szpinaku uduszonymi na maśle. Na nich układamy ostrygi, skrapiamy je sosem mornay (na bazie sosu beszamelowego z dodatkiem sera i śmietany) i całość zapiekamy.
• Ostrygi po parysku. Korniszony kroimy w małą kostkę, a szalotkę siekamy. Szczypiorek i natkę także siekamy, mieszamy z szalotką, korniszonami, musztardą, sokiem z cytryny i oliwą. Otwieramy muszle, wylewamy wodę, odrywamy ostrygi od muszli i układamy na nich farsz. Autor: Elżbieta Dominik Najnowszy numer magazynu "BusinessWoman&Life" już w sprzedaży.