Jak zrobić idealny sernik?
Sernik cieszy się opinią króla polskich deserów. Trudno wyobrazić sobie bez niego najważniejsze okazje - np. święta Bożego Narodzenia. Tymczasem ten sławny deser wcale nie pochodzi z Polski. Jego historia jest bardzo długa i daleko wykracza poza granice naszego kraju. I choć nasze, polskie serniki są obłędnie smaczne, wiele innych narodów może się pochwalić wcale nie gorszymi odmianami tego ciasta.
Historia sernika
Zacznijmy jednak od historii. Przepis na sernik pojawił się w pierwszej w historii ludzkości książce kucharskiej, a mianowicie w dziele greckiego lekarza i filozofa Aegimusa, który w V w. p.n.e. zebrał ogólne receptury na wypiek tego ciasta i połączył to z rozważaniami filozoficznymi. Dlaczego Aegimus wziął na warsztat sernik nie wiadomo, ale pewne jest, że tym ciastem zajadali się uczestnicy starożytnych igrzysk olimpijskich. Sernik dodawał sił, wigoru i chęci do sportowej rywalizacji.
Pierwszy, bardzo konkretny przepis na sernik pochodzi z kolei ze starożytnego Rzymu. Spisał go Marek Poncjusz Katon. Receptura nie różni się bardzo od tych, które stosujemy dzisiaj, bo tak naprawdę o smaku sernika decyduje przede wszystkim… ser.
Jaką drogą sernik trafił do Polski do końca nie wiadomo. są jednak pewne tropy.
Remont w prezencie: odcinek 8
W książkach kucharskich ze średniowiecza nie ma przepisów na to ciasto. Pojawiają się one dopiero w dziełach napisanych po powrocie Jana III Sobieckiego spod Wiednia, czyli pod koniec XVII wieku. Ciasto to pojawia się wtedy także w krakowskich restauracjach i pierwszych kawiarniach, a o wiedeńskim jego pochodzeniu może mówić nazwa, bo deser ten sprzedawany jest jako "sernik wiedeński". Krakowianie lekko zmienili przepis i dodali polewę w formie kratki.
Od tego momentu sernik zaczął podbijać Polskę. W każdej części kraju powstawały regionalne odmiany tego ciasta. Na Kaszubach do sera dodawano ziemniaki, na Podlasiu z kolei łączono ser z makiem, tworząc seromakowce. Zaczęto posypywać ciasto kruszonką, migdałami, a nawet robiono serniki z tradycyjnie polskim ciastem drożdżowym.
Rodzaje sernika
Dziś rodzajów sernika znamy bardzo wiele. Ale nadal najbardziej popularny jest sernik wiedeński, pieczony z masy serowej z dodatkiem bakalii i aromatycznych olejków. W serniku tym nie ma spodu z ciasta, cały jest serowy.
Popularny jest również sernik nowojorski, którego spód robi się z pokruszonych ciasteczek z ciemnej mąki, a do masy serowej dodaje się śmietanę i sok z cytryny lub limonki. Taki sernik piecze się w kąpieli wodnej, dzięki czemu jest bardzo delikatny i lekki.
Niemcy słyną z Russischer Zupfkuchen. Nazwa sugerowałaby, że ciasto to pochodzi z Rosji, ale raczej to tylko legenda. Ten sernik ma spód z ciasta czekoladowego, a masa serowa posypana jest kruszonką, również czekoladową.
Tradycyjny polski sernik
Najbardziej tradycyjny polski sernik zawiera oprócz sera budyń waniliowy lub śmietankowy. Spód przygotowuje się z kruchego ciasta, na który wykłada się aromatyczną masę serową i, obowiązkowo, kruszonkę. Polską specyfiką jest również sernik na zimno - wyjątkowe ciasto, które powstaje nie w piekarniku, a w lodówce. Do masy z sera dodawana jest żelatyna lub galaretka owocowa. Ciasto się schładza i podaje ze świeżymi owocami.
Choć sernik nie ma polskiego rodowodu, przez wieki mocno wrósł w naszą kuchnię i doczekał się wielu polskich modyfikacji. Nic więc dziwnego, że dziś to jeden z najbardziej popularnych w naszym kraju deserów.
Zobacz też:
