Siedem noworocznych potraw z różnych zakątków świata

Na noworocznym stole mieszkańców Włoch, zwłaszcza północnych regionów, nie może zabraknąć gulaszu, którego bazę stanowią soczewica oraz cotechino, czyli bardzo tłusta kiełbasa z mięsa i skóry wieprzowej oraz boczku, doprawiana rozmarynem. Pierwszy z tych produktów ma znaczenie symboliczne – ziarenka soczewicy przypominają drobne, złote monety, dlatego spożywanie soczewicy ma zapewnić pomyślność finansową w ciągu następnych 12 miesięcy. W cotechino con lenticchie nie może też zabraknąć innych składników – cebuli, marchewki, selera, bulionu warzywnego czy pomidorowej passaty.

W noc sylwestrową i Nowy Rok Holendrzy zajadają się małymi pączkami drożdżowymi skrywającymi wewnątrz rodzynki oraz kawałki jabłka. Tradycja spożywania oliebollen sięga ponoć czasów plemion germańskich, które wierzyły w rozmaite bóstwa, w tym Perchtę – strzygę odwiedzającą domy w okresie między Bożym Narodzeniem a świętem Trzech Króli. Niegrzecznych lub leniwych miała karać… rozcinaniem brzucha i usuwaniem wnętrzności. Zjedzenie tłustych pączków chroniło rzekomo przed przebiciem mieczem Perchty.

Japoński posiłek noworoczny ukryty jest w… ozdobnych pudełkach, które mają symbolizować pragnienie szczęście i dobrobytu w nadchodzących miesiącach. Co w nich znajdziemy? Na przykład grillowaną rybę (często jest to leszcz morski), która ma przynosić pomyślność w nowym roku. Ikra śledzia zapewnia rzekomo narodziny zdrowego potomstwa, wodorosty – radość, zaś czarna soja – zdrowie. Pudełka skrywają też mochi, czyli kluski przyrządzane z klejącego ryżu lub mąki ryżowej, nadziewane pastą ze słodkiej fasoli i obtoczone w czarnym sezamie. Ich zjedzenie ma zapewnić dobrą kondycję oraz długowieczność.

W Grecji tradycyjnie wita się nowy rok okrągłym chlebkiem, który przypomina zazwyczaj nasze ciasto drożdżowe. Podczas wyrabiania, do masy dodaje się monetę. 1 stycznia, gdy cała rodzina zasiada za stołem, każdy jej członek otrzymuje kawałek vasilopity, która ma przynieść szczęście w nadchodzących miesiącach. Szczególnym farciarzem jest ten, komu przypadnie porcja skrywająca monetę.

Jadali je już Aztekowie i Majowie. Tamales do dziś goszczą na stołach mieszkańców Meksyku, zwykle w okresie świąteczno-noworocznym, To potrawa z ciasta wyrabianego z mąki kukurydzianej, nadziewanego mięsem (wieprzowiną, wołowiną, kurczakiem), ale także serem czy odsmażoną fasolą, owiniętego liśćmi kukurydzy, a następnie ugotowanego na parze. Tamales są najczęściej jadane z salsą, czyli aromatycznym sosem z drobno krojonych warzyw lub owoców.

Norwegowie tradycyjnie witają nowy rok, jedząc pudding ryżowy, przyrządzany ze specjalnej, bardzo kleistej odmiany ryżu, mleka (zwykle tłustego), masła i cynamonu, często z dodatkiem sosu malinowego. W potrawie zwykle ukryty jest migdał. Jego odnalezienie ma zapewnić w kolejnych miesiącach dużo szczęścia i zdrowia. W niektórych regionach Norwegii wierzy się, że osoba, która natrafi na migdał może spodziewać się zmiany stanu cywilnego.

Jeden z kulinarnych symboli monarchii austro-węgierskiej. Do dziś kruche, wielowarstwowe ciasto ze słodkim nadzieniem cieszy się dużą popularnością w krajach dawnego cesarstwa, m.in. w Czechach, gdzie strudel z jabłkami jest uznawany za specjał noworoczny. Nasi południowi sąsiedzi często jadają go z dodatkiem lodów oraz rozmaitych kremów.