Jak wybrać najlepszą herbatę?

Herbata – rodzaje i właściwości

Polska nazwa herbata pochodzi z od łacińskiego herba thea, gdzie herba oznacza ziele, a thea to nazwa rodzaju, do którego dawniej zaliczano kamelie. Można wyróżnić herbatę czarną, zieloną, białą, żółtą, pu-erh, herbaty aromatyzowane i prasowane.

• Herbatę czarną otrzymuje się w wyniku procesów takich jak więdnięcie, skręcanie, fermentacja i suszenie. Najlepsza jakościowo herbata powstaje z małych liści rosnących na dole krzewu. Wykorzystuje się również duże liście z jego dolnych części, ale też pyłu herbacianego, uznawanego za najgorszy jakościowo i będącego składnikiem herbaty ekspresowej. Do popularnych gatunków herbaty czarnej należą assam, yunnan, darjeeling i ceylon.

• Herbata zielona przyrządzana jest z liści herbaty chińskiej, których nie poddaje się fermentacji, a jedynie suszy po zerwaniu. Herbaty zielonej nie powinno zalewać się wrzątkiem ani parzyć zbyt długo, ponieważ nabiera wtedy gorzkiego smaku. Zazwyczaj preferowana temperatura parzenia waha się w granicach 60–90 stopni, a czas powinien wynosić 2–3 minuty. Zieloną herbatę można parzyć nawet dwa albo trzy razy. Suche liście zielonej herbaty zawierają nawet dwa razy więcej kofeiny niż ziarna kawy, ale jej ilość w gotowym naparze zależy od sposobu przygotowania oraz ilości wykorzystanego produktu. Herbata zielona jest znana z pozytywnego wpływu na zdrowie. Poleca się ją na odchudzanie, ponieważ zwiększa spalanie tkanki tłuszczowej. Badania wskazują, że herbata zielona zwiększa wrażliwość na insulinę i tolerancję glukozy. Zielonej herbacie przypisuje się właściwości takie jak zapobieganie niektórym rodzajom raka, chorobom naczyniowym, chorobie Alzheimera czy Parkinsona; ma też leczyć stwardnienie rozsiane, redukować cholesterol i zwalczać wolne rodniki – ma jednoznacznych badań, które potwierdzałyby te teorie.

• Herbata biała powstaje ze specjalnej odmiany herbaty chińskiej, którą zbiera się wczesną wiosną i suszy na słońcu. Kolor zaparzonej herbaty nie jest biały, jak sugeruje nazwa, ale żółtawy; białe są za to pączki rośliny, z której otrzymuje się tę herbatę. Biała herbata zawiera polifenole i również uważa się, że korzystnie wpływa na zdrowie. Spośród herbat to w herbacie białej można znaleźć najwięcej kofeiny.

• Herbata żółta jest produkowana podobnie jak biała, ale suszy się ją dłużej, co nadaje jej inny, cierpki smak, ale słodkawy. Napar jest słomiano-żółty, pachnie intensywnie i orzeźwiająco. Zawartość kofeiny w herbacie żółte jest niższa nić 1 proc.

• Herbata pu-erh to herbata czerwona z chińskiej prowincji Yunnan , którą poddaje się fermentacji i leżakowaniu. Można ją przechowywać nawet 50 lat, podczas gdy inne herbaty około roku. Herbata pu-erh ma wyrazisty zapach i aromat.

• Herbata ulung, zwana też niebieską albo turkusową, pochodzi z Chin i Tajwanu. Jej zbiór ma miejsce w ściśle określonym czasie, a liście poddaje się lekkiej fermentacji. Zawiera dużo taniny i katechin, ale niewiele kofeiny. Ulungi można parzyć wiele razy, lepsze gatunki nawet powyżej dwudziestu.

Do herbat aromatyzowanych należy Earl Grey i lapsang souchong. Powstają przez wymieszanie liści różnych herbat z dodatkowymi aromatami: płatkami kwiatów i owocowymi esencjami. Herbaty aromatyzowane nie są naparami ziołowymi. Herbaty prasowane również mogą należeć do różnych gatunków, a prasuje się je tak, by nabierały kształtu kulek, kostek, gniazd, walców i miseczek.

Herbata – negatywne działanie

Przy częstym spożyciu herbata może niekorzystne działanie ze względu na zawartość fluoru i glinu w herbatach fermentowanych. Zbyt duża ilość kofeiny może osłabiać pamięć i powodować niepokój, a szczawiany mogą uszkadzać nerki. Nie powinno się wypijać więcej niż litr herbaty dziennie.