Dzień musztardy. Poznajemy najważniejsze odmiany tego klasycznego sosu
Musztardę znają wszyscy. Jemy ją nie tylko 6 sierpnia, w dniu jej święta, ale okrągły rok. Ten popularny dodatek, głównie do dań mięsnych, powstał w starożytnym Rzymie. Tamtejsi aptekarze odkryli, że mielone ziarna gorczycy mają właściwości rozgrzewające, przeciwbólowe i poprawiające trawienie. Aby gorczyca nie wietrzała, łączoną ją z octem. I tak właśnie stworzono zimny sos, który dziś znajdziemy praktycznie w każdym miejscu świata.
Do przygotowywaniamusztardy używa się ziaren gorczycy – bardzo ostrych w smaku. Istnieje kilka odmian tej rośliny: biała, brązowa, czarna czy sarepska. W zależności od tego, jakich ziaren używa się do produkcji zależy jaką musztardę otrzymamy. Czarna gorczyca ma najmniejsze ziarna, ale jest również najostrzejsza. Gorczyca sarepska jest najbardziej popularna i ma najbardziej "klasyczny", znany wszystkim miłośnikom sosu, aromat. Z kolei białe ziarna, poza charakterystycznym pikantnym aromatem, mają też lekko słodki posmak.
Oczywiście rodzajów musztardy o wiele więcej. Różnią się one nie tylko gatunkiem gorczycy, używanej do produkcji, ale przede wszystkim dodatkami. Najpopularniejsza jest musztarda stołowa. Tę podstawową formę musztardy przygotowuje się z białej gorczycy, octu spirytusowego lub winnego, soli i pieprzu. Najczęściej ma ona łagodny smak, dobrze komponujący się nawet z delikatnym mięsem.
Gorczyca sarepska, którą uprawia się głównie w Rosji jest podstawą inne znanej odmiany musztardy, czyli musztardy sarepskiej. Charakterystyczną cechą tego sosu jest połączenie ziaren ciemnych i jasnych. Mieli je się bardzo dokładnie, ale i tak pozostają różnokolorowe drobinki. Musztarda sarepska jest średnio ostra i bardzo aromatyczna.
Zobacz też: Musztarda. Czy jest zdrowa?
W Rosji wymyślono również bardzo ostrą ciemną musztardę, zawierającą zmielone ziarna czarnej gorczycy. Jest ona ciemna, ładnie pachnie i oprócz walorów smakowych idealnie sprawdza się jako konserwant żywności, do czego zresztą była stosowana.
Jedną z najsłynniejszych musztard świata jest francuska musztarda dijon. Jak nazwa wskazuje, pochodzi ona z regionu miasta Dijon, w Burgundii. Receptura powstała w XIII wieku, i do dziś robi się ją według średniowiecznego przepisu. Musztarda dijon jest produkowana wyłącznie z brązowej gorczycy. Proces produkcji jest dość skomplikowany. Oczyszczone ziarna łączone są z mieszaniną wody, octu winnego, soli i przypraw. Następnie są one grubo mielone, pozostawiane w kadziach fermentacyjnych przez kilka godzin i jeszcze raz bardzo dokładnie mielone. Po tym procesie musztarda musi dojrzewać kilka tygodni, by mogła być wlana do słoików. Efektem końcowym jest jedwabista, kremowa musztarda o jasnobeżowym kolorze i ostrym smaku.
Łagodna w smaku i bardzo charakterystyczna jest musztarda francuska. Łatwo ją rozpoznać, bo ziaren gorczycy przy produkcji tego sosu się nie mieli. Całe nasiona czyści się, moczy w wodzie, a następnie w białym lub czerwonym winie, dodaje ocet i przyprawy, a następnie przekłada do słoików. Bardzo twarda gorczyca w trakcie tych procesów mięknie i nabiera łagodniejszego smaku. Musztarda francuska używana jest nie tylko jako przyprawa, ale również idealnie sprawdza się w roli ozdoby kanapek czy potraw mięsnych.
Gdy pojedziemy do Niemiec i będziemy chcieli zjeść klasyczne danie, czyli kiełbaskę z wody z bułką i musztardą, najprawdopodobniej trafimy na musztardę bawarską. Jest jasna, o konsystencji gęstej śmietany i ma lekko słodki posmak, a to dzięki dodatkowi miodu lub cukru. Nasi zachodni sąsiedzi przepadają za tym gatunkiem musztardy.
Smak każdej musztardy jest niepowtarzalny. Producenci jednak wymyślają co rusz nowe rodzaje tego sosu. Dodają do zwykłej musztardy chrzan, borówki, miód, suszone zioła, a nawet różne warzywa. Dzięki temu każdy smakosz ma szansę na odnalezienie tego gatunku musztardy, jaki mu pasuje. Najlepsza jest jednak najprostsza. Smacznego!
Chcesz się pochwalić swoimi kulinarnymi osiągnięciami? Masz ciekawy przepis? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl