Kolorowe herbaty – czym się charakteryzują?

Czarna herbata jest najczęściej pitym rodzajem herbaty na świecie. Jej nazwa odnosi się do koloru liści, które zalewa się wrzątkiem. Jak taka barwa jest osiągana?

Świeżo zebrane liście poddaje się specjalnej obróbce. Najpierw muszą przejść przez fazę więdnięcia, w której pozbawiane są swojej wilgotności. Potem są zgniatane i zwijane, by wydobył się z nich sok komórkowy. Następnie poddawane są procesowi fermentacji w celu redukcji garbników. Na końcu są one suszone w wysokich temperaturach przez ok. 20 minut, co sprawia, że liście zyskują swój ciemny kolor.

Aby czarna herbata była smaczna, należy 1 łyżeczkę suszu wsypać do szklanki i zalać wrzątkiem. Po 3-5 minutach warto odcedzić liście, gdyż po tym czasie zaczyna wydzielać się z nich tanina, która powoduje utratę pobudzającej mocy naparu i sprawia, że staje się on gorzki.

Co ciekawe, w Chinach herbaty nazywane są od koloru naparu, więc nasza czarna herbata tam funkcjonuje jako herbata czerwona.

Zielona herbata jest najstarszym rodzajem herbaty. Aby kolor liści pozostał zielony po wysuszeniu, stosuje się specjalny proces ich obróbki. Początkowo liście poddaje się więdnięciu i parowaniu, a potem od razu suszeniu w ogniowych piecach bez fermentacji. Dzięki działaniu temperatury liście bogate są w chlorofil, witaminę C i minerały.

Liście zielonej herbaty w trakcie parzenia rozwijają się i zwiększają swoją objętość, dlatego najlepiej zaparzać je w dzbanku, szerokiej filiżance albo zaparzaczu do herbaty. Na 1-1,5 łyżeczki suszu przypada ok. 250 ml wody. Najlepsza temperatura wody, którą zalewa się susz to 70-80 stopni. Zbyt wysoka temperatura parzenia sprawia, że herbata robi się cierpka, gorzka i ma nieprzyjemny posmak.

Jeśli herbatę będziemy parzyć 2-3 minuty, otrzymamy napar orzeźwiający. Jeśli zależy nam na właściwościach uspokajających, herbatę parzymy ponad 3 minuty, ale nie dłużej niż 6 minut.

Smak naparu z zielonej herbaty jest łagodny, świeży i ma warzywno-owocowe nuty. Czuć w nim również delikatną goryczkę. Sam kolor napoju jest słomkowo-żółty, zielony lub żółto-zielony.

Czerwona herbata jest herbatą częściowo fermentowaną. Świeżo zebrane liście poddawane są procesowi więdnięcia. Następnie są skręcane, a w końcu fermentowane. Ostatnia faza jest przerywana, by nie dopuścić do powstania herbaty czarnej. Następnie liście są przykrywane tkaninami i leżakują w ten sposób przez kilka do nawet kilkudziesięciu lat.

Łyżeczkę suszu zalewa się wodą o temperaturze 95 stopni i parzy przez 3 minuty. Zbyt długi czas parzenia sprawia z kolei, że herbata staje się gorzka i traci swoje właściwości. Czerwoną herbatę należy parzyć kilkukrotnie, więc jest ona bardzo wydajna. Każde kolejne parzenie powinno trwać o 30-60 sekund dłużej niż poprzednie.

Zaparzona czerwona herbata ma głęboki ciemny kolor i lekko ziemisty smak oraz zapach.

Biała herbata powstaje z najmłodszych liści i pąków, które jeszcze nie są w pełni rozwinięte. Następnie liście te poddaje się procesowi więdnięcia i minimalnej oksydacji. Potem suszy się je w naturalny sposób, czyli nie są one podgrzewane. Na końcu liście roluje się lub pozostawia w swoim kształcie.

Aby przygotować białą herbatę, należy 2 małe łyżeczki suszu zalać szklanką wody w temperaturze 80-85 stopni. Herbata parzy się 2-5 minut i można kilkukrotnie zalewać ją wodą. Każde kolejne parzenie powinno trwać o 60 sekund dłużej niż poprzednie.

Biała herbata ma delikatny smak i aromat z kwiatowymi, owocowymi i warzywnymi nutami, a sam napar ma jasny, bladożółty kolor.

Niebieska herbata jest herbatą częściowo fermentowaną. Świeże liście po zebraniu są poddawane procesowi więdnięcia. Następnie są one umieszczane w wiklinowych koszach, którymi potrząsa się, by liście częściowo puściły soki, co ma na celu wspomóc fermentację. W wyniku potrząsania liście również są specyficznie postrzępione. Po tej fazie są one podgrzewane na parze, rolowane, skręcane i suszone.

Herbatę niebieską parzy się w ten sam sposób, co czerwoną.

Aby powstała herbata żółta, liści nie poddaje się w ogóle procesowi więdnięcia. Od razu po zebraniu są one ogrzewane parą, która zabija enzymy odpowiedzialne za naturalną fermentację. Liście następnie przechodzą fazę żółknięcia, czyli są one przykrywane lub rolowane w papier albo materiał, a potem podgrzewane. W ten sposób odbywa się proces powolnej oksydacji, który trwa od kilku godzin do 4 dni.

Herbata żółta jest w Chinach nazywana herbatą cesarską. Zaparza się ją w ten sam sposób, co herbatę zieloną.

Różne kolory herbat powstają w wyniku różnych procesów pozyskiwania i suszenia liści Camelia sinensis. Główne rodzaje są często mieszane z ziołami, kwiatami, owocami, dzięki czemu każdy z pewnością znajdzie taką, która przypadnie mu do gustu. Na chłodne zimowe wieczory gorąca herbata to idealne rozwiązanie.