Imbir jest zdrowy, ale nie dla każdego. Kiedy lepiej nie jeść tego superfood?

Przyprawa ta pochodzi Malezji i pierwotnie uprawiana była na wyspach Oceanu Spokojnego. W tamtejszej kulturze nazywana jest stringa-vera, co tłumaczy się "ciało jak róg", nawiązując do charakterystycznego kształtu imbiru. Surowa wersja produktu, czyli korzeń, zawiera intensywne olejki eteryczne, które odpowiadają za jego moc i właściwości prozdrowotne. Z tego powodu często wykorzystywana jest w medycynie niekonwencjonalnej. Z kolei proszek sprawdzi się bardziej do gotowania - po przetworzeniu nadal pachnie i doskonale smakuje, ale wykazuje mniejszą zawartość cennych składników. Oto przeciwwskazania do spożywania imbiru oraz porady, jak prawidłowo go wybierać, wykorzystać do naparów i co zrobić z kiełkującym kłączem.

Imbir pomoże na problemy z odpornością, złagodzi dolegliwości żołądkowe, a nawet przyniesie pożądany efekt w profilaktyce antynowotworowej. Nie można jednak konsumować go bez przemyślenia. Po pierwsze, należy wziąć pod uwagę spożywane ilości. Jak radzi Maia Sobczak, ekspertka od ajurwedy i naturalnych środków leczniczych, chcąc wzmocnić odporność na 250 ml wody, należy użyć maksymalnie dwa cienkie plasterki imbiru. Kiedy zdecydujemy się wykorzystać 4-5 kawałków, to należy całość zrównoważyć miodem, który nawilży organizm od środka. Po drugie, lepiej unikać imbiru przy stwierdzonych konkretnych jednostkach chorobowych, takich jak zdiagnozowane wrzody (ponieważ może blokować funkcje pracy jelit), zaburzenia krzepliwości krwi (w połączeniu ze środkami farmakologicznymi może powodować gwałtowne krwawienia) i kamienie żółciowe (może powodować wydzielanie żółci). Ograniczone ilości powinny jeść także kobiety w ciąży, bo chociaż łagodzi mdłości i żołądkowe rewelacje, to w nadmiarze może wywołać skurcze macicy. Zalecana dawka to maksymalnie 2 g imbiru w proszku. Imbir z diety powinny wyeliminować lub mocno ograniczyć osoby przyjmujące leki przeciwzakrzepowe, barbiturany, beta-blokery, leki insulinowe. A jeśli już zdecydujemy się dla zdrowia kupić imbir, zwróćmy uwagę na kilka cech.

Kiedyś był trudno dostępny, ale od kilku sezonów bez problemu kupimy go w hipermarketach, dyskontach, osiedlowych sklepikach czy na bazarkach. Zanim skusimy się na dobrą cenę, warto przyjrzeć się wybranemu okazowi. Korzeń powinien być twardszy o w miarę gładkiej skórce. Unikajmy tych zwiotczałych z pomarszczoną powierzchnią. Cechą pożądaną będzie wyczuwalny zapach, a naszą czujność powinny wzbudzić wszelkie przebarwienia, takie jak ciemniejsze plamki. To bowiem sygnał, że zaczyna się psuć. Z kolei o imbirze w proszku najwięcej powie nam etykieta. Warto zainwestować w produkt organiczny, do którego wzrostu nie wykorzystywano środków chemicznych. Korzeń imbiru można dokładnie wyszorować lub obrać - najlepiej za pomocą łyżeczki. Skrobiąc krawędzią, najłatwiej usuniemy cienką skórkę. A jak użyć tego superfood do naparu lub herbaty, aby naprawdę działał? Warto zastosować jeden trik.

O ile sam proszek jest trudno rozpuszczalny w wodzie, o tyle korzeń lub kłącze warto ugotować w wodzie. W rozmowie z WP Kuchnia Ewa Malika Szyc-Juchnowicz, szefowa kuchni i autorka książki "Przyprawy", wyjaśnia, że nie chodzi o to, aby zetrzeć go lub wkroić do herbaty. - Umyty korzeń należy pokroić ze skórką w mniejsze kawałki i gotować ok. 15 minut (część wody odparuje) i tak przygotowany ostry napar nieco wystudzić, posłodzić miodem i spożywać jako naturalne, rozgrzewające remedium na przeziębienie - radzi ekspertka.

Imbir należy odpowiednio przechowywać. Korzeniowi służą mu suche i chłodne miejsca, wytrzyma w nich do 4 tygodni. Z kolei proszek najlepiej przesypać do zakręcanego słoiczka i trzymać na półkach, gdzie nie operują promienie słoneczne. Kiełkujący imbir to znak, że roślina nie była opryskiwana. Możemy odciąć kawałek wraz z kłączem i zasadzić całość w doniczce. Po kilku dniach i regularnym podlewaniu powinien wypuścić korzonki, a zielony pęd urośnie. Po jakimś czasie lekko odsłaniając ziemię, ujrzymy dorodne części bulwy. Wystarczy je odkroić i wykorzystać według zamysłu w kuchni.