Woda z kwiatów pomarańczy – z czym to jeść?

Wczesną wiosną, zazwyczaj w marcu, drzewka gorzkich odmian pomarańczy pokrywają się delikatnymi, białymi kwiatkami o pięknym zapachu. W krajach Bliskiego Wschodu uchodzą za symbol czystości, dlatego często są wykorzystywane do tworzenia ślubnych ozdób i dekoracji.

Kwiaty pomarańczy mają też inne, znacznie ważniejsze zastosowanie. Od wieków stanowią źródło jednego z najcenniejszych olejków eterycznych, powszechnie wykorzystywanego przede wszystkim w przemyśle kosmetycznym, m.in. jako składnik perfum. Metoda jego pozyskiwania wciąż pozostaje taka sama – kwiaty, zbierane ręcznie wczesnym rankiem lub wieczorem, moczy się w zimnej wodzie, a następnie poddaje procesowi destylacji w specjalnych, miedzianych kadziach, które nagrzewają się bardzo wolno, pozwalając uwolnić pełnię aromatu.

Produktem ubocznym destylacji jest hydrolat, czyli kwiatowa woda o urzekającym smaku i zapachu. Jej cenne właściwości odkryto już w starożytności. W krajach basenu Morza Śródziemnego kobiety używały pomarańczowej wody do kąpieli czy pielęgnacji skóry (działa nawilżająco, łagodzi podrażnienia, reguluje pracę gruczołów łojowych). Na Bliskim Wschodzie do dziś popularny jest zwyczaj obmywania rąk wodą z dodatkiem aromatycznego hydrolatu.

Jest on także atrakcyjnym produktem kulinarnym. Długo można wyliczać specjały, które tradycyjnie wzbogaca się wodą z kwiatów pomarańczy. Znajdziemy ją w składzie arabskiej baklawy czy tureckiej galaretki lokum. Francuzi aromatyzują pomarańczowym hydrolatem puszyste magdalenki, Hiszpanie roscón de reyes (zwane ciastem Trzech Króli), zaś Tunezyjczycy ciasteczka samsa. W Maroku kwiatową wodę dodaje się często do kawy.

Ceni się ją także po drugiej stronie Oceanu Atlantyckiego. Meksykanie uwielbiają małe torty weselne aromatyzowane wodą pomarańczową, którą chętnie wzbogacają także inny lokalny wypiek – pan de muerto, czyli babaczki przygotowywane z okazji… Święta Zmarłych. W Stanach Zjednoczonych dużą popularnością cieszą się domowej roboty pianki marshmallows z dodatkiem wody pomarańczowej.

Jak widać, można ją stosować na różne sposoby. Nie tylko na słodko: w wypiekach, deserach (np. lodowych), puddingach, napojach czy sałatkach owocowych (świetnie komponuje się choćby z truskawkami), ale również daniach wytrawnych – w krajach północnej Afryki wodę z kwiatów pomarańczy wykorzystuje się w potrawach z kurczaka lub jagnięciny.

Oto trzy ciekawe pomysły na przysmaki z dodatkiem wody z kwiatów pomarańczy.

Specjał, który zachwyca niemal każdego turystę odwiedzającego Grecję, Turcję czy Izrael.

Zaczynamy od przygotowania syropu – na małym ogniu podgrzewamy 200 ml wody, 150 g cukru oraz dwie łyżki wody z kwiatów pomarańczy. Po rozpuszczeniu składników gotujemy jeszcze kilka minut, aż masa zgęstnieje, co jakiś czas mieszając. Syrop odstawiamy do wystygnięcia.

W tym czasie na blasze do pieczenia układamy 3-4 warstwy ciasta filo, każdą z nich smarując stopionym masłem, najlepiej klarowanym. Następnie układamy masę z posiekanych lub grubo zmiksowanych orzechów (włoskich lub nerkowców) oraz niesolonych pistacji i migdałów, zmieszanych z miodem. Przykrywamy kolejnymi 3-4 warstwami filo i jeszcze raz nakładamy mieszankę orzechowo-miodową, a na nią następne warstwy ciasta. Jego wierzch smarujemy masłem, po czym kroimy całość na kwadraty i wstawiamy do piekarnika rozgrzanego do temperatury 180 st. (termoobieg) lub 190 st. (bez termoobiegu). Pieczemy około 40-50 minut, aż ciasto podrośnie i nabierze lekko złotego koloru.

Po wyjęciu baklawę polewamy wystudzonym syropem wzdłuż naciętych linii, a na koniec posypujemy posiekanymi orzeszkami pistacjowymi. Ciasto najlepiej smakuje następnego dnia, szczególnie z mocną kawą lub czarną herbatą.

Do przygotowania tej pysznej i aromatycznej potrawy przyda się tadżin, czyli tradycyjne, gliniane naczynie wyposażone w okrągłą podstawę i pokrywę w kształcie stożka. Możemy je kupić w sklepach internetowych.

Zaczynamy od przygotowania nadzienia – kuskus (szklankę) zalewamy wrzątkiem lub bulionem (powinien sięgać centymetr ponad powierzchnię kaszy), po kilku minutach mieszamy widelcem i dodajemy rodzynki, obrane migdały i pistacje (po niewielkiej garstce), wodę z kwiatów pomarańczy (3 łyżki) oraz masło klarowane (50 g). Dokładnie mieszamy. Farszem nadziewamy kurczaka, po czym go związujemy, posypujemy solą i pieprzem, umieszczamy w tadżinie i podsmażamy na maśle klarowanym, po kilka minut z każdej strony, aż do zrumienienia.

Następnie kurczaka wyjmujemy, a na pozostałym płynie podsmażamy posiekaną cebulę, pod koniec dodając jeszcze trochę rodzynek, migdałów, wody z kwiatów pomarańczy (2 łyżki) oraz zwykłej wody (pół szklanki). Do gotującego się wywaru ponownie wkładamy kurczaka. Przykrywamy i dusimy przez około 30-40 minut – mięso powinno być złociste i miękkie.

Woda z kwiatów pomarańczy to świetny dodatek do napojów, także z alkoholem. Najlepszym przykładem jest orzeźwiający koktajl Ramos Gin Fizz, którego receptura narodziła się pod koniec XIX wieku w Nowym Orleanie. Jego składnikami są: gin (60 ml), świeżo wyciśnięty sok z cytryny i limonki (po 15 ml), surowe białko, słodka śmietana kremówka (25 ml), syrop cukrowy (20 ml) i woda pomarańczowa (5 ml). Wszystko należy dokładnie wymieszać – tradycyjnie barmani wytrząsali koktajl przez minimum 10 minut, teraz używa się zwykle blendera. Następnie miesza się z lodem, znów wstrząsa i dopełnia mineralną wodą gazowaną.