Keczup to sos pomidorowy, podawany na zimno, częściej kupowany jako gotowy produkt, chociaż jest także sporządzany w domu. Ma barwę ciemnoczerwoną i smaki od łagodnego do ostrego.

Keczup pierwsi wymyślili Chińczycy i była to zaprawa pierwotnie stosowana do przyrządzania potraw rybnych. Słowo keczup pochodzi od słowa kôe-chiap i znaczy dokładnie zaprawa do ryb. Nazwa sosu i jego receptura dotarły do Europy pod koniec XVII w. przez Anglię. W 1876 r. sos dotarł do USA i jego receptura została dostosowana do tamtejszych przyzwyczajeń smakowych przez Henry'ego Johna Heinza, założyciela firmy spożywczej H. J. Heinz Company, która do dzisiaj jest znana z produkowania tego sosu.

Klasyczny skład współczesnych keczupów to mieszanka koncentratu pomidorowego, octu, cukru, soli, zagęstnika w postaci skrobi modyfikowanej i różnych przypraw: goździków, ziela angielskiego, cebuli. Do produkcji keczupów nie mogą być stosowanie barwniki spożywcze, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia barwniki nie mogą być stosowane do sosów na bazie pomidorów. Sos jest pasteryzowany, dlatego nie wymaga stosowania środków konserwujących.

Można powiedzieć, że ketchup ketchupowi nierówny. Nie jest to związane z firmą, która go produkuje, lecz z zawartością. W butelce lub słoiku z etykietką „ketchup” może znajdować się wartościowy produkt z przeważającą ilością składników naturalnych lub tylko zestaw konserwantów i barwników. Z tego powodu pierwszym krokiem przed zakupem tego dodatku do potraw jest przeczytanie etykiety i ocena, czy jest on wartościowy i nadaje się do spożycia, czy nie. Niestety, ketchupy, które są najlepsze, często mają wyższą cenę, chociaż nie jest to reguła.

Za największy plus ketchupu można uznać to, z czego powstaje, czyli pomidory. Jest to jedno z niewielu warzyw, które w czasie obróbki termicznej nie traci swoich cennych właściwości. Nawet po zmianie z dorodnego warzywa na sos, jakim jest ketchup, zawiera w sobie witaminę A i C, które wspomagają odporność. Poza witaminami i likopenem potrafi zawierać dużo soli, która nie jest w nadmiarze zbyt dobra dla organizmu. Posolone danie nie powinno być drugi raz solone sosem, gdyż powoduje to kumulacje soli i tym samym źle działa na układ krwionośny.