8 pomysłów na jesienne powidła

Chcesz się pochwalić swoimi kulinarnymi osiągnięciami? Masz ciekawy przepis? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl

Najbardziej tradycyjne są oczywiście powidła ze śliwki węgierki, której miąższ jest bardzo słodki, zaś pestki w szybki i łatwy sposób można od niego oddzielić. Warto jednak trochę zmodyfikować klasyczny przepis, wzbogacając specjał gruszkami. Dojrzałe śliwki węgierki (2 kg) opłukujemy i pozbawiamy pestek, zaś gruszki (kilogram) obieramy, usuwając też gniazda nasienne. Owoce przekładamy do garnka, dolewamy odrobinę wody, wsypujemy 30-40 dag cukru i smażymy na małym ogniu, często mieszając, aż masa zgęstnieje i zacznie odchodzić od ścianek naczynia. Gorące powidła przekładamy do słoików i zapiekamy chwilę w piekarniku.

Okazałe pomarańczowe kule stanowią jesienią ozdobę targowisk i warzywniaków, ale dynia to nie tylko dekoracja, ale przede wszystkim produkt o imponujących właściwościach odżywczych. Może być też bazą powideł – pysznego dodatku do pieczywa czy ciast. Kilogram miąższu z dyni, np. odmiany hokkaido, kroimy kostkę i wrzucamy do garnka. Dodajemy do niego obraną, pokrojoną ma mniejsze kawałki pomarańczę, zalewamy 3-5 łyżkami wody i gotujemy na małym ogniu, aż do uzyskania gęstej i jednolitej masy. Następnie dolewamy sok z jednej cytryny, łyżeczkę świeżo startej skórki pomarańczowej oraz szczyptę mielonego imbiru. Miłośnicy słodkości mogą dosypać trochę cukru. Gotujemy dalej, by powidła miały właściwą konsystencję. Przekładamy do wyparzonych słoików.

Owoce śliwy tarniny, czyli ciernistego krzewu porastającego skraje pól i lasów, zaczynają dojrzewać w sierpniu, ale do spożycia nadają się po pierwszych przymrozkach, gdy tracą cierpki smak. Stanowią skarbnicę cennych składników odżywczych, które działają antybakteryjnie i przeciwzapalnie, wzmacniają odporność oraz pozytywnie wpływają na pracę układu moczowego i pokarmowego. Jak przygotować z nich powidła? Kilogram przemrożonych owoców tarniny przecieramy przez sito, zasypujemy szklanką cukru, dodajemy szczyptę mielonego imbiru oraz 3-4 ziarenka ziela angielskiego i podgrzewamy na małym ogniu, często mieszając. Następnie gotujemy, aż owoce się rozpadną, a masa zgęstnieje. Przekładamy do słoików, które stawiamy do góry dnem.

Kto powiedział, że powidła muszą być zawsze słodkim dodatkiem do pieczywa czy deserów? Gdy przygotujemy je na bazie czerwonej cebuli, będą świetnie pasowały do mięs i wędlin, zwłaszcza pasztetów. Kilogram cebuli kroimy w piórka i smażymy na oleju, najpierw na małym ogniu, by się zeszkliła, następnie na trochę większym, aż do zrumienienia. W międzyczasie dodajemy 2-3 ząbki czosnku przeciśniętego przez praskę, szczyptę roztartego w palcach tymianku, soli i pieprzu. Kiedy cebula zacznie się rozpadać, tworząc zwartą masę, dokładamy 2-3 łyżki miodu (np. gryczanego) oraz 5-6 łyżek octu balsamicznego. Jeszcze trochę gotujemy i przekładamy do wyparzonych słoików.

Soczyście czerwone owoce krzewu, który rośnie zazwyczaj w przydrożnych zaroślach, to skarbnica wzmacniającej odporność witaminy C oraz flawonoidów – związków charakteryzujące się silnym działaniem antyoksydacyjnym i przeciwnowotworowym. Najlepiej zbierać je jesienią, gdy są dojrzałe, ale jeszcze twarde. By przygotować powidła, kilogram owoców głogu zamrażamy na 24 godziny, a po rozmrożeniu usuwamy nasiona i przekładamy do garnka. Dodajemy 1-2 jabłka, obrane i starte na tarce o grubych oczkach, zalewamy wodą (pół szklanki) oraz sokiem z jednej cytryny i pomarańczy. Dosypujemy 30 dag cukru trzcinowego, kawałek kory cynamonu i 1-2 goździki. Gotujemy, aż masa zgęstnieje. Usuwamy przyprawy i przekładamy powidła do wyparzonych słoików, które ustawiamy do góry dnem.

Owoce jałowca należy zbierać późną jesienią lub zimą, kiedy są ciemnogranatowe, niemal czarne. Od wieków ceni się je za właściwości lecznicze, ale również walory smakowe – zapewniają bigosom, kiełbasom czy pasztetom atrakcyjny, korzenny smak. Przed wiekami na polskich stołach często gościły również powidła jałowcowe, które stanowiły zarówno znakomitą przystawkę do dziczyzny, jak i skuteczne lekarstwo. Ich wykonanie jest bardzo proste. Świeże jagody należy utłuc delikatnie, by nie uszkodzić nasion. Następnie zalewamy je wodą tak, aby zakryła owoce. Gotujemy pół godziny na wolnym ogniu i przecedzamy przez płótno. Po wyciśnięciu smażymy na małym ogniu do uzyskania dość gęstej konsystencji. Dodajemy dwie łyżki białego wina, trochę cukru lub miodu.

Czarne, lśniące owoce przypominają jagody, ale tworzą kiście niczym jarzębina. Są jednym z najbogatszych źródeł przeciwutleniaczy chroniących przed nowotworami i chorobami układu krążenia oraz spowalniających procesy starzenia organizmu. Cierpki smak aronii sprawia, że niespecjalnie nadaje się jedzenia na surowo, natomiast znakomicie sprawdza się jako baza przetworów, choćby powideł. Jak je przyrządzić? Kilogram owoców (najlepiej wcześniej przemrożonych) wsypujemy do gorącego syropu przygotowanego z 200 ml wody i 80 dag cukru. Gotujemy na małym ogniu, przynajmniej przez godzinę, nie zapominając o regularnym mieszaniu. Studzimy, a kolejnego dnia znów gotujemy godzinę. Gdy masa stanie się gęsta, przekładamy ją do słoików.

Do przygotowania tego przysmaku możemy wykorzystać owoce rodzimej borówki brusznicy, dojrzewające niekiedy nawet w listopadzie, ale sprawdzi się również bardzo popularna borówka amerykańska. 1,5 kg owoców sparzamy wrzątkiem, odcedzamy, przekładamy do garnka, dodajemy trochę wody, zagotowujemy, a następnie przecieramy, podobnie jak 50 dag jabłek, najlepiej dość kwaśnych. Na koniec oba przeciery łączymy ze sobą, dodajemy 30-40 dag cukru i smażymy na małym ogniu, aż masa zgęstnieje. Przekładamy do słoików i pasteryzujemy.