Słodkie złoto Kanady. Syrop klonowy w twojej kuchni

Taniec klonowy

Syrop klonowy jest nieodłączną częścią kulinarnej historii Ameryki i był wytwarzany już przez indian zamieszkujących północno-wschodnie rejony Ameryki Północnej. Legenda głosi, że wódz Woksis z plemienia Irokezów rzucił swoim tomahawkiem w klon. Następnego dnia, kiedy słońce ogrzało go swoimi promieniami, ze środka zaczął wydobywać się syrop. Wtedy żona wodza miała przygotować mięso z dodatkiem klonowej żywicy. Druga, bardziej przyziemna wersja zakłada, że klon tworzy zimą sople żywicy, a rdzenni mieszkańcy Ameryki dokonali tego odkrycia przez przypadek.

Podbój Ameryki

W 1790 roku osadnicy z Nowej Anglii wynaleźli sposób polegający na robieniu dziury w drzewie i wkładaniu do niej pustego kołka, przez który żywica lała się do naczyń. Według obecnych metod i wytycznych drzewa powinny być w wieku od 30 do 60 lat. Syrop wytwarzany jest z użyciem minimalnej ilości cukru, a proces powstawania uregulowano prawnie. Polega na odparowywaniu soku z klonu cukrowego, czerwonego i czarnego.

Syrop syropowi nierówny

Kupując syrop klonowy, zauważycie podział na klasy. Kanadyjczycy dzielą syrop na klasy od 1, 2 i 3, a w Stanach Zjednoczonych system klas A, B, C, D ewoluował do klasy A dzielonej na cztery kolory i moce smaków. Syropy klasy B są przeznaczone tylko do gotowania, a klasy C - jako półprodukt przemysłowy. Występują cztery kolory syropu - złoty, bursztynowy, ciemny i bardzo ciemny. Odpowiednio mają one smaki od delikatnego do bardzo mocnego. Za najbardziej klasyczny i uniwersalny uchodzi ten w kolorze bursztynu, o przepuszczalności światła wynoszącej od 50 do 74,9 proc., zapewniający bogaty smak.

Fakty i mity

Napisaliśmy wcześniej, że syrop klonowy jest jednym z najlepszych zamienników cukru. Trzeba jednak obchodzić się z nim z umiarem. Indeks glikemiczny tego produktu wynosi 65, podczas gdy dla cukru jest to 70. Oznacza on, w jaki sposób dany produkt wpłynie na wzrost poziomu glukozy we krwi na 2 do 3 godzin po spożyciu. Według amerykańskiego Consumer Reports, 1/4 szklanki syropu klonowego pokrywa 80 proc. zapotrzebowania na ryboflawinę, 6 proc. zapotrzebowania na żelazo, 11 proc. zapotrzebowania na cynk i 4 proc. zapotrzebowania na potas. Jednocześnie ma ona 200 kalorii i 50 gram cukru. Syrop ma również kwas absycynowy, dzięki czemu jest uważany za dobry dla osób będących na redukcji, ale trzeba pilnować bilansu kalorycznego.

Dodatek do wszystkiego

Przez swój słodki smak syrop klonowy jest uważany jako dobry dodatek do dań słodkich, na przykład pankejków w amerykańskim stylu czy gofrów. Można go także stosować zamiast polewy do lodów albo cukru do herbaty. Nie należy jednak zapominać o legendzie, która mówi, że pierwszym zastosowaniem było użycie go z daniem mięsnym. Jeżeli więc lubicie eksperymentować, to warto dodać syrop klonowy na przykład do śniadania składającego się z jajek sadzonych oraz chrupiących plastrów boczku. Możecie go także wypróbować w połączeniu ze stekiem lub żeberkami. Najciekawszym jak dotąd połączeniem, którego próbowałem, było użycie go z kiszoną kapustą i marchewką. Ten mariaż zaowocował bardzo ciekawym smakiem i zupełnie odmienił oblicze tych warzyw.