Jak upiec kurczaka w glinie

Już przed wiekami człowiek odkrył, że mięso i ryby obłożone świeżą gliną, a następnie zapieczone w ognisku, to gwarancja smacznego posiłku. Dziś już nie wiadomo, kto pierwszy odkrył ten sposób przetwarzania żywności. Na pewno uwielbiali go np. Wikingowie, którzy tak przyrządzali dzikie ptactwo. Wędrujący po Polsce Cyganie oblepiali gliną nie tylko kury czy gęsi, ale również… jeże. W ten sposób pozbywali się uciążliwych kolców tych zwierząt, a po rozbiciu skorupy mogli rozkoszować się smakiem ich mięsa, ponoć pysznego.

Dziś najprostszym rozwiązaniem jest zapieczenie w glinie popularnego kurczaka. Dzięki takiej formie obróbki drób zachowuje pełnię walorów odżywczych, których mu nie brakuje. Mięso kurczaka stanowi bowiem źródło pełnowartościowego białka – dostarcza go więcej niż wieprzowina czy wołowina. Drób jest łatwo przyswajalny i ma niską wartość energetyczną, gdyż zawiera tłuszcz bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe. Kurczak dostarcza też sporo składników mineralnych, m.in. potasu, magnezu, cynku, wapnia, fosforu, sodu, selenu, a także żelaza. Mięso drobiowe stanowi również istotne uzupełnienie diety w niezwykle potrzebne naszemu organizmowi witaminy z grupy B.

Planując pieczenie w glinie warto wybrać sporej wielkości kurczaka, najlepiej pochodzącego z hodowli zagrodowej lub z wolnego wybiegu, co zwykle przekłada się na wyższą jakość mięsa. Powinno być ono jasnoróżowe, zwarte i sprężyste (pod naciskiem palca szybko wracać do poprzedniego kształtu).

Zdaniem specjalistów korzystniejszym rozwiązaniem jest kupowanie drobiu w opakowaniach próżniowych, a nie tackach zawiniętych folią, które ułatwiają nieuczciwym sprzedawcom "odświeżanie" mięsa.

Kurczak w glinie – jak to zrobić

Dysponując dobrej jakości kurczakiem możemy przystąpić do dzieła. By przyrządzić pyszne danie musimy też zatroszczyć się o glinę. W dzisiejszych realiach raczej trudno przygotować ją w tradycyjny sposób, na szczęście możemy bez problemu kupić gotową glinę rzeźbiarską, zwracając jednak uwagę, by była nietoksyczna.

Kurczaka należy najpierw zamarynować, np. smarując go obficie, z zewnątrz i od środka, mieszanką z oliwy, czosnku (ząbki przeciskamy przez praskę), sproszkowanej papryki, kminku, pieprzu i soli. Do wnętrza ptaka warto dodać kilka całych ząbków czosnku, parę gałązek rozmarynu i tymianku.

Pozostawiamy kurczaka na godzinę w lodówce, po czym owijamy cienkimi plasterkami boczku albo słoniny i całość szczelnie zawijamy w folię aluminiową, od środka smarując ją oliwą. Na koniec dokładnie obkładamy go świeżą gliną o grubości nie większej niż 3 centymetry.

Tak przygotowanego kurczaka umieszczamy w żarzącym się drewnie z ogniska, najlepiej rozpalonego w ziemnym zagłębieniu. Całe zawiniątko powinno być przykryte zwęglonym drewnem. Po około 2,5-3 godzinach glinianą skorupę rozbijamy, a z jej wnętrza wydobywamy delikatnego i soczystego kurczaka, którego serwujemy np. z upieczonymi w tym samym ognisku ziemniakami.

Rzymski garnek zamiast ogniska

Kurczak w glinie jest teoretycznie potrawą, którą możemy przyrządzić tylko w sezonie grillowo-ogniskowym. Jednak nie mniej pyszny drób przygotujemy także jesienią czy zimą, i to nie wychodząc z domu. Będzie to możliwe dzięki specjalnemu naczyniu, zwanemu rzymskim garnkiem.

To nic innego, jak forma wykonana ze specjalnego rodzaju wypalanej gliny, posiadająca porowatą powłokę wchłaniającą ciecze. Nie wymaga używania tłuszczu, należy tylko pamiętać, by przed każdym pieczeniem wymoczyć naczynie w zimnej wodzie przez co najmniej kwadrans. Podczas obróbki termicznej wydziela się wówczas para, dzięki której przyrządzane potrawy są smaczne, kruche i soczyste, a dodatkowo zachowują wartości odżywcze.

W garnku rzymskim, pasującym do każdego standardowego piekarnika, można przygotowywać nie tylko kurczaka, ale również inne rodzaje mięs oraz rozmaite zapiekanki mięsno-warzywne.