Ewa Wachowicz: Co wiemy, a czego nie wiemy o kuchni litewskiej?
Niezbyt często mówimy o kuchni litewskiej, a szkoda, ponieważ jest bardzo interesująca. Skomplikowana historia tego kraju przyczyniła się do tego, że na jej kształtowanie się wpływ miała ludność zamieszkująca ówczesne tereny Wielkiego Księstwa Litewskiego: ukraińska, polska, białoruska czy żydowska. Później zaś rosyjska i niemiecka. Jak to obecnie wygląda i czym najchętniej zajadają się Litwini?
Prosto, smacznie i do syta!
Kuchnia litewska, podobnie zresztą jak polska, charakteryzuje się wykorzystaniem tego, co "daje nam natura". Warzywa, takie, jakie jak: ziemniaki, fasola, kapusta czy rzepa są często używane. Do tego produkty zbożowe, mleczne oraz grzyby, własnoręcznie zebrane w lesie. Niemniej popularne jest mięso - wędzone i suszone wędliny cieszą się uznaniem. Litwini lubią sycące posiłki, które zapewniają im energię na cały dzień. Nie ma co ukrywać, nie jest to kuchnia przeznaczona dla tych, którzy są na diecie i cenią sobie lekkie potrawy.
Archiwum prywatne Kiedyś bogactwo zup, dzisiaj przekąski na zimno i chłodniki
Jeszcze nie tak dawno kuchnia litewska, tak jak teraz polska, odznaczała się bogactwem zup "na ciepło". Od jakiegoś czasu zostają one wypierane przez zimne przekąski oraz chłodniki.
Wszyscy słyszeli bowiem o chłodniku litewskim, czyż nie? Oryginalnie pochodzi on z Polskich Kresów Wschodnich. To nic innego jak zupa z botwinki, serwowana na zimno z kawałkami świeżych warzyw. Często dodaje się do niej pęczek świeżej rzodkiewki, koper, jajka i przyprawia do smaku. Nierzadko podaje się ją także z mięsem albo szyjkami rakowymi. Najczęściej znajdziemy w niej też ugotowane ziemniaki. Jest to zupa, którą, podobnie zresztą jak większość osób, uwielbiam zajadać się latem, kiedy temperatura wzrasta. Nie mamy wówczas ochoty na gorące i obciążające posiłki. Chłodnik to opcja perfekcyjna, zupa na zimno, która skutecznie zaspokaja apetyt.
Kiedy ziemniaki są niebezpieczne dla zdrowia?
Ziemniaki i potrawy mączne - zdecydowani pionierzy w kuchni litewskiej
Jeśli chodzi o ziemniaki, to tak jak już wspominałam, cieszą się ogromną popularnością i wykorzystuje się je na wiele rozmaitych sposobów. Należy wspomnieć na przykład o kugielis, czyli zapiekanej babce ziemniaczanej ze skwarkami. Obok niej szwilpikaj, czyli ziemniaczane pałeczki oraz žemaičių blynai - bliny. Te placki ziemniaczane podaje się często z nadzieniem mięsnym albo sosem grzybowym.
Litwini często zajadają się też potrawą o nazwie vėdarai, będącą niczym innym, jak kiszką ziemniaczaną. Jeśli macie ochotę skosztować litewskiej babki ziemniaczanej, to poniżej znajdziecie listę niezbędnych składników oraz opis przygotowania tej potrawy.
Archiwum prywatne Składniki:
- 2 kg ziemniaków
- 350 g boczku wędzonego
- 1 cebula
- 3 jajka
- 150 g śliwek
- 4 ząbki czosnku
- świeży tymianek
- sól, pieprz
- plastry boczku do wyklejenia foremki
Przygotowanie:
- Boczek pokroić w kostkę i usmażyć na patelni. Gdy powstaną skwarki, dorzucić posiekaną cebulę, wymieszać.
- Ziemniaki obrać i zetrzeć na tarce. Nadmiar wody odlać. Do masy dodać roztrzepane jajka, przecisnąć czosnek, dorzucić śliwki.
- Dodać boczek z cebulą i dokładnie wymieszać. Przyprawić tymiankiem, solą i pieprzem.
Przełożyć do formy na babkę, wyklejonej plastrami boczku. Upiec w piekarniku, w temp. 200 st. C.
Tinginys – oryginalny litewski deser i... inne łakocie!
Połączenie herbatników (bądź krakersów), kakao, masła, cukru i mleka – to właśnie jest Tinginys. Legend na temat tego deseru jest kilka. W 1888 roku zaczęto produkować czekoladę w Kownie i testować rozmaite receptury.
Archiwum prywatne To właśnie wtedy miał powstać ów słodki przysmak. Przygotowuje się go szybko, a jego smak przypada do gustu zwykle wszystkim miłośnikom czekolady. Jeśli zaś chodzi o czekoladę samą w sobie, to na Litwie można dostać naprawdę dobrej jakości tabliczki tego przysmaku.
Nasi sąsiedzi naprawdę lubią słodycze i można znaleźć tam ciekawe produkty. Mam tutaj na myśli między innymi: Linas, a więc cukierki z siemieniem lnianym, albo też Migle, czyli słodycz z dodatkiem czipsów chlebowych.
