Własna uprawa grzybów Shitake

Wczesna wiosna to idealny czas, by rozpocząć uprawę shitake. Ciemno, zimno, rośliny czekają na wiosnę, tymczasem ten grzyb najlepiej czuje się w temperaturze pomiędzy 16 a 19 stopni. Nie przepada również za nadmiarem światła, wybieramy więc przestrzeń z dala od domowego zgiełku, zaciszne i w cieniu. Może to być na przykład łazienka albo piwnica.

Nasz las grzybów wyrośnie z zaszczepionego grzybnią podłoża. Mogą nim być kołki, ziarna, ale najszybszy i największy plon zbierzemy z kostki zrobionej z wiórów drewnianych z drzewa liściastego. Kupicie ją w internecie.

W trakcie uprawy kluczowe są wilgotność i temperatura. Do rozpoczęcia produkcji potrzebujemy wilgotności około 75 proc., w czasie owocowania zaś powinna ona wynosić do 95 proc. Najlepiej więc zraszać kostkę wodą kilka razy dziennie. Pomocne może się okazać wstawienie kostki do otwartej drewnianej skrzyni (na przykład po jabłkach) i zawinięcie jej folią spożywczą. Jednak w tym przypadku konieczne jest wietrzenie uprawy, by się nie zapociła i nie spleśniała. Z kostki można uzyskać co najmniej parę rzutów owocników, pod warunkiem że zapewnimy jej odpoczynek po pierwszym zbiorze.

Pierwsze, małe kapelusze powinny pojawić się po paru dniach, a duże, gotowe do ścięcia grzyby, czyli takie z kapeluszami o średnicy około 8 centymetrów – po 6-7 dniach uprawy. Z kostki można uzyskać co najmniej parę rzutów owocników, pod warunkiem że zapewnimy jej odpoczynek po pierwszym zbiorze. Powtórne owocowanie nastąpi po upływie około 30 dni po zebraniu wszystkich grzybów.

Po zebraniu pierwszego plonu kostka z grzybnią potrzebuje odpoczynku. Odstawiamy ją w suche miejsce na 2-3 tygodnie. Po tym czasie namaczamy w wodzie przez 12 godzin i powtarzamy cykl. Po kilku dniach powinny pojawić się kolejne grzyby.

Dowiedz się więcej: Co to jest umami?

Świeże grzyby shitake smakują zupełnie inaczej niż znana nam dobrze suszona wersja, w jakiej są dostępne w sklepach z azjatycką żywnością. Shitake to prawdopodobnie najdłużej uprawiany przez człowieka grzyb, choć wciąż może zaskakiwac i budzć kontrowersje. W Japonii jest jadany nie tylko po podgrzaniu, lecz także na surowo, pokrojony w cieniutkie plasterki. Surowy grzyb ma delikatną, miękką konsystencję, poza tym pięknie wygląda jako dekoracja nawet zwykłego ryżu. My lubimy zanurzyć go w tempurze, posmarować białą pastą miso i oprószyć sezamem, lub ugotować w bulionie i podać z tofu i olejem sezamowym.

Tekst: Sławek Sendzielski

Chcesz się pochwalić swoimi kulinarnymi osiągnięciami? Masz ciekawy przepis? Prześlij nam przez dziejesie.wp.pl