Jak często wymieniać tarkę?

Tarka do warzyw - historia

Człowiek od zarania dziejów szukał sposobów na rozdrobnienie produktów spożywczych. Prymitywne modele tarek do warzyw i owoców prawdopodobnie stosowano już w starożytnym Rzymie, jednak pierwszy przyrząd przypominający obecnie stosowane akcesoria wyprodukowano dopiero w XVI wieku we Francji – w 1540 r. wynalazca François Boullier zaprezentował wykonaną z cyny tarkę służącą przede wszystkim do rozdrabniania sera. Musiało jednak minąć jeszcze kilka wieków, by Amerykanin Jeffrey Taylor wyprodukował przyrząd, dzięki któremu można było zetrzeć warzywa, np. na sałatkę czy zupę.

Dziś tarka należy do obowiązkowego wyposażenia niemal każdej polskiej kuchni. Występuje w rozmaitych formach, najpopularniejsze posiadają kilka ścianek o różnych powierzchniach trących, pozwalających ścierać skórkę z cytrusów, szatkować warzywa w długie i cienkie paski, kroić na plasterki czosnek, wiórkować czekoladę czy tworzyć puszystą mgiełkę z parmezanu. Bardziej wyspecjalizowane tarki ścierają np. świeży korzeń imbiru, oddzielając równocześnie zbędne włókna.

Dobra tarka powinna być wyposażona w wygodny i antypoślizgowy uchwyt, który umożliwia ścieranie produktów bezpośrednio nad potrawą, po oparciu np. na talerzu czy desce do krojenia. Niektóre posiadają specjalne pojemniki gromadzące starte warzywa czy ser. Możemy też kupić bardziej zaawansowane tarki elektryczne.

Bez wątpienia jest to przyrząd zazwyczaj bardzo eksploatowany, co sprzyja jego szybszemu zużyciu. Kiedy należy wymienić tarkę?

Jak wybrać tarkę?

Wiele zależy od jakości materiałów, z jakich wykonano tarkę. Najtańsze akcesoria są zwykle wytwarzane z marnych surowców, co wpływa na ich trwałość – szybko stają się tępe i tracą walory użytkowe. W dodatku mogą skrywać niekorzystne dla naszego zdrowia związku chemiczne, choćby bisfenol A. Przeprowadzane w ostatnich latach badania naukowe wykazały, że konsekwencjami jego długotrwałego wchłaniania przez organizm bywają: otyłość, zaburzenia hormonalne, a nawet zwiększone ryzyko pewnych nowotworów.

Najtańsze tarki należy wymieniać już po roku użytkowania, niekiedy nawet szybciej, ponieważ stępione przestają spełniać swoją rolę. Dlatego lepiej wybierać produkty wykonane ze stali nierdzewnej, które są bardziej wytrzymałe, nie odkształcają sie i nie wchłaniają zapachów z produktów spożywczych. Stal wykazuje odporność na korozję – częstą przypadłość tańszych tarek. Nie traci też właściwości w wyniku kontaktu z substancjami chemicznymi, których nie brakuje w produktach spożywczych.

Efektem ubocznym wykorzystywania tarki stalowej mogą być pojawiające się na niej brązowe lub niebieskie smugi. Można je usunąć za pomocą specjalnych preparatów. Alergicy powinni pamiętać, że w przedmiotach ze stali można znaleźć śladowe ilości niklu – alergenu powodującego uczulenia, zwłaszcza u młodych kobiet. Jednak problem dotyczy przede wszystkim tanich akcesoriów pochodzących od nieznanych producentów.

Tarki ze stali mają często nawet pięcioletni okres przydatności. Jeśli jednak używamy ich bardzo często, wymiana może okazać się konieczna wcześniej, szczególnie, gdy przedmiot straci pożądaną ostrość.

Jak usunąć rdzę z tarki

Na żywotność tarki wpływa również regularne mycie i czyszczenie. Na jej powierzchni często gromadzą się bowiem resztki rozmaitych produktów spożywczych, trudne do usunięcia. Zdarza się, że poprzestajemy na wypłukaniu narzędzia, zapominając o dokładnym usunięciu resztek. Efekt? Przyspieszenie procesów korozji.

1. Po każdorazowym użyciu warto wymoczyć tarkę przez kwadrans w ciepłej wodzie z dodatkiem płynu do mycia naczyń, a następnie dokładnie przetrzeć miękką szczotką.

2. Tarkę, na której zostały np. trudne do usunięcia resztki sera, możemy oczyścić pocierając… czerstwym chlebem albo surowym ziemniakiem – zawarty w nim kwas bez trudu usunie wszelkie pozostałości.

3. Warto co pewien czas przecierać ją również gąbką namoczoną w occie, który wykazuje również właściwości odkażające i bakteriobójcze.

4. Gdy na tarce pojawi się rdza można natrzeć ją sokiem z cytryny, posypać solą i pozostawić na 2-3 godziny. Później wystarczy wyszorować przedmiot płynem do mycia naczyń.