Szokująca prawda o alkoholu

Nie będziemy owijać w bawełnę. Alkohol szkodzi. Jest też powodem powstawania wielu niechlubnych rekordów jak ten, że 4,5 promila we krwi jest dawką śmiertelną, ale nie dla Polaków.

Najmocniejszy trunek wyprodukował w okresie międzywojennym Estoński Monopol Alkoholowy. Miał 98 procent i był robiony z ziemniaków. Jeśli chodzi o piwo, to niekwestionowanym liderem w tej branży jest "Baz Super Brew" warzone przez Barrie Parish w miejscowości Somerby (hrabstwo Leics, Wielka Brytania). Zawiera aż 23 procent alkoholu i jest najmocniejszym piwem na świecie.

Najdroższym alkoholem na rynku jest "Springbank 1919 Malt Whisky". Jedna butelka kosztuje ponad 10 tys. dolarów. Tymczasem w 1985 r., podczas aukcji w domu aukcyjnym "Christie" w Londynie, za butelkę wina "Chateau Lafite" (rocznik 1787) zapłacono 157 tys. dolarów. Pech chciał, że rok później do środka butelki wpadł korek, psując najcenniejszy trunek na świecie. Najdroższą lampką wina wciąż jest "Beaujolais Nouveau". W 1993 r., w pubie "Pickwick" w Beaune (Wielka Brytania), za 100 g lampkę zapłacono 1453 dolary.

Jeśli chcecie wyprawić megaparty, to zapraszamy do pubu "Mathaser" w Monachium. Lokal jest w stanie pomieścić 5500 osób. Dziennie sprzedaje 48 tys. litrów piwa. Sporo, ale chyba nie było tam zawodników, którzy 10 lipca 1999 r. w Wiśle pobili rekord świata w ilości wypitego piwa. Pięć osób, w ciągu kwadransa opróżniło 18 litrów. Gdyby pili w takim tempie przez 8 godzin, to zaliczyliby 576 litrów. Wiadomo jednak, że taki wynik byłby nie do osiągnięcia.

Stanowczo odradzamy bicie alkoholowych rekordów, bo o tragedię wcale nie jest trudno. W 1992 r. Grzegorz R. z Sandomierza zmarł po popisowym wypiciu duszkiem butelki wódki. Tymczasem w Suchedniowie niedaleko Koszalina dwóch trzydziestolatków postanowiło wypić w ciągu 10 minut 10 setek wódki. Wygrać miał ten, który szybciej dobiegnie do baru. Pierwszy padł zaraz za progiem i zmarł. Drugi trafił do szpitala. Tragiczne w skutkach zawody miały miejsce w 1995 roku.

Polacy często jednak biją rekordy całkiem nieświadomie. W 1992 r. Agencja Reutera podała sensacyjną wiadomość, że potrącony przez samochód mężczyzna idący środkiem drogi do Nowogardu Bobrzańskiego miał we krwi 7,2 promila alkoholu. I co to za sensacja? W 1995 roku pewien woźnica ze Szczecina też miał 7 promili alkoholu, a do tego całkiem sprawnie powoził końmi. To i tak nic. W 1995 r., w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Szczecinie, przeprowadzono badanie krwi u 40-letniej Jolanty M. Kobieta miała 8,2 promila alkoholu i ustanowiła tym samym rekord świata kobiet. Bardzo niechlubny rekord.

W 1995 r. Tadeusz S., prowadząc samochód, spowodował wypadek pod Wrocławiem. Mężczyzna miał we krwi 14,8 promila alkoholu. Początkowo myślano, że to pomyłka i powtórzono badanie. Pięciokrotnie. Wynik nie uległ jednak zmianie. Mężczyzna zmarł kilkanaście dni później. Nie zawinił alkohol, ale obrażenia odniesione w wypadku. Rekord Polski w piciu ustanowił w 1994 roku 33-letni mieszkaniec Elbląga. Jan M. miał we krwi 15,9 promila alkoholu. Zapił się na śmierć.

Po tak niechlubnych statystykach nie ma się co dziwić, że już w latach siedemdziesiątych na etykiecie duńskiej wódki pojawiły się napisy informujące, że dawka śmiertelna to 4,5 promila alkoholu we krwi, ale... nie dotyczy Polaków i Rosjan. Statystyka nie kłamie. W Rosji na jednego mieszkańca przypada rocznie 14,1 litra czystego spirytusu. Prawdziwy rekord świata. Polacy piją mniej. Wychodzi 11 litrów czystego spirytusu rocznie na osobę.

W 1995 do szpitala w Płocku trafił pięcioletni chłopiec, który miał 1,4 promila alkoholu. Matka dziecka tłumaczyła, że syn wypił wino zostawione przez gości. W 1996 roku patrol policyjny, przy al. Niepodległości w Warszawie znalazł pijaną dziesięciolatkę. Zbadano jej krew i okazało się, że ma 2,25 promila alkoholu. Każdego dnia warszawska policja zatrzymuje przynajmniej 50 kierowców będących pod wpływem.

Gdzie trafiają osoby tak pijane, że nie mogą ustać na nogach? Oczywiście do izby wytrzeźwień. Pewna 17-latka była tam 20 razy w ciągu jednego roku, ale to i tak nic. Tylko w 1999 r. jeden mieszkaniec Warszawy nocował w izbie 152 razy. Za wizyty był winien 70 tys. zł, ale nie zapłacił nawet grosza. Najstarszym klientem w warszawskiej izby przy ulicy Kolskiej był 86-letni mężczyzna. Najstarsza kobieta miała 61 lat.

qk