Najdziwniejsze smaki Europy. Tego nie wiedzieliście o europejskiej kuchni

To tradycyjna potrawa pochodząca ze Skandynawii. W Szwecji nazywana blodplättar, w Finlandii veriohukainen, a w Estonii veripannkoogid. Są to naleśniki z krwią. Jak nasi sąsiedzi z Północy przygotowują to danie? Do ciasta naleśnikowego należy dodać melasę, pieprz oraz krew, renifera lub świni.

To tradycyjne danie kuchni francuskiej znane już od XVI wieku. Ich skład może różnić się w zależności od regionu, w którym jest przygotowywany. I tak np. w Normandii do wyrobu tej kiełbasy używa się podrobów wieprzowych i cielęcych, natomiast w okolicach Orleanu dodaje się do nich chudy schab wieprzowy, mieszkańcy Szampanii zaś przygotowują andouillette z flaków wieprzowych.

Casu marzu to owczy ser wytwarzany na Sardynii. Charakterystyczną cechą casu marzu jest to, że żyją w nim... larwy much specjalnie do niego wprowadzane. Larwy skaczą nawet do 15 cm wysokości, dlatego Włosi zalecają szczególną ostrożność podczas jedzenia tego produktu. Co ciekawe, stan prawny tego dania nie był przez pewien czas jasny. Casu marzu był zakazany na terenie Unii Europejskiej. Obecnie jest zarejestrowany jako produkt regionalny. Jego spożywanie i wytwarzanie jest z kolei nadal zakazane w USA.

To kolejne danie z kuchni włoskiej. Jego tradycja sięga XV-wiecznego Piemontu, gdzie do tej pory jest lokalnym przysmakiem. Jest to potrawka z mięsa i podrobów. Zazwyczaj w jej skład wchodzą m.in. polędwica wołowa, móżdżek cielęcy, kurze i wieprzowe wątróbki, flaki cielęce, mąka, groszek i masło.

Dla niektórych to podstawa w polskiej kuchni i wyjątkowy rarytas. Przygotowany ze słoniny wieprzowej, czosnku i cebuli, podawany na chlebie z ogórkiem kiszonym uświetnił nie jedno towarzyskie spotkanie.