Kwiaty cukinii w kuchni. Jak je wykorzystać?

Polacy odkryli cukinię dość późno, tak naprawdę upowszechniła się w naszym kraju dopiero na przełomie XX i XXI wieku. Jej historia nie jest zresztą znacznie dłuższa – sięga 18. lub 19. stulecia, gdy we Włoszech wyselekcjonowano tę odmianę dyni zwyczajnej. Nazwa cukinia pochodzi zresztą od włoskiego określenia "zucchina", czyli po prostu "mała dynia".

Mieszkańcy Italii do dziś bardzo ją cenią i wykorzystują w kuchni na wiele sposobów. Zjadają nie tylko podłużne maczugowate owoce, ale również żółto-pomarańczowe, mięsiste kwiaty cukinii o słodkim, miodowym zapachu. We Włoszech najczęściej jada się je jako przekąskę, po wcześniejszym obtoczeniu w delikatnym cieście i usmażeniu na głębokim tłuszczu.

Kto raz spróbuje tego typu przysmaków na pewno będzie sięgał po nie znacznie częściej. Problemem może być tylko zdobycie świeżych kwiatów cukinii, w Polsce trudno dostępnych. Najprostsze rozwiązanie to samodzielne wyhodowanie rośliny, na balkonie lub w przydomowym ogródku, co nie jest specjalnie trudnym zadaniem. Ewentualnie warto popytać o kwiaty cukinii lokalnych rolników lub sprzedawców na targu.

To nie tylko smaczny produkt kulinarny, ale również skarbnica cennych substancji odżywczych, choćby fitosteroli, które skutecznie obniżają wchłanianie "złego" cholesterolu LDL i zwiększają jego wydalanie, dzięki czemu pomagają zapobiegać poważnym chorobom układu krążenia oraz nowotworom (np. rakowi prostaty).

Pachnące kwiaty cukinii dostarczają solidnej dawki witaminy C, nie tylko zwiększającej naszą odporność, ale również chroniącej przed szkodliwą aktywnością wolnych rodników, przyspieszających procesy starzenia organizmu czy rozwój poważnych schorzeń. Kryją w sobie także sporo witamin z grupy B, które regulują pracę układu nerwowego, redukując negatywne skutki stresu i poprawiając nastrój.

W kwiatach cukinii nie brakuje też minerałów, zwłaszcza potasu (pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie krwi, zapewnia właściwą pracę mięśni i układu sercowo-naczyniowego) i żelaza, którego brak fatalnie "odbija się" na zdrowiu i samopoczuciu – często skarżymy się wówczas na permanentne zmęczenie, nasza skóra przybiera blady odcień, a włosy mają skłonność do wypadania.

Należy je przygotować bezpośrednio po kupieniu lub zerwaniu, ponieważ szybko więdną i tracą swoje wartości kulinarne. Możemy wykorzystać je na surowo, na przykład jako składnik lekkiej i orzeźwiającej sałatki, do której dodajemy też porwaną sałatę lodową oraz pokrojone w kostkę awokado, a całość polewamy sosem z oliwy, musztardy i soku cytrynowego.

Włosi czy Francuzi bardzo cenią faszerowane kwiaty cukinii smażone w cieście. Wcześniej należy je delikatnie umyć i osuszyć, po czym usunąć listki i tzw. pręciki. Do nadziewania najlepiej wykorzystać rękaw kucharski.

Czym faszerować kwiaty cukinii? Możliwości jest mnóstwo, wszystko zależy od naszych preferencji smakowych. W krajach śródziemnomorskich zazwyczaj wykorzystuje się ser kozi albo ricottę, które doprawia się czosnkiem i ulubionymi ziołami. Klasycznym włoskim pomysłem jest nadzienie kwiatów cukinii risotto, np. z kurkami. Ciekawym farszem będą też posiekane fileciki anchois, zmieszane ze startym parmezanem, doprawione pieprzem.

Po nadzianiu, trzymając za czubek, delikatnie zanurzamy każdy kwiat w klasycznym cieście naleśnikowym, choć, jeśli lubimy eksperymenty kulinarne, możemy je wzbogacić dodatkiem piwa, posiekanej natki pietruszki lub szczypty estragonu. Następnie smażymy na głębokim tłuszczu albo układamy w żaroodpornym naczyniu wysmarowanym oliwą, skrapiamy wodą i pieczemy w piekarniku.

W Meksyku jada się też zupę z kwiatów cukinii, które najpierw podsmaża się na maśle z cebulą i czosnkiem, następnie zalewa rosołem, a po ugotowaniu i zmiksowaniu łączy ze śmietaną kremówką. Smaku potrawie dodaje także pieczona papryka.

Kwiaty cukinii warto dodawać do omletów, zapiekanek i placków. Będą również pyszny dodatkiem do farszu letniej tarty, np. w towarzystwie botwinki, gałązek świeżego tymianku i długo dojrzewającej szynki.