5 faktów, których nie wiecie o papryczce chilli

Chociaż papryka chilli obecnie jest stosowana w niemal wszystkich kuchniach świata, pochodzi z Ameryki Południowej. Do Europy przywiózł ją Krzysztof Kolumb podczas jednej ze swoich wypraw. Występuje wiele nazw tej rośliny. Chilli określane jest m.in. jako "pieprz turecki" i "pieprz gwinejski". Geneza samej nazwy też nie jest jednoznaczna. Jedna z teorii mówi, że nazwa tej papryki pochodzi od azteckiego słowa "tchili". Inna zaś twierdzi, że jej nazwę zawdzięczamy hiszpańskich konkwistadorom, którzy sądzili, że to roślina pochodząca z Chile.

Już Indianie w Ameryce Południowej wiedzieli, że ta niewielka, czerwona papryczka jest naturalnym afrodyzjakiem. Dzięki chilli tętno przyspiesza. Organizm wytwarza też endorfiny, czyli tzw. hormony szczęścia. Warto dodać, że gorąca czekolada ze szczyptą chilli, uwielbiana już przez Majów, jest wciąż przez wielu uznawana za eliksir miłości.

Obecnie mamy bardzo dużo gatunków papryki chilli. W samym Meksyku hodowanych jest ponad 140 odmian. Ich ostrość (poziom kapsaicyny) od 1912 r. określana jest w skali stworzonej przez pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych Wilbura Scoville'a. Przez długi czas uznawana na najostrzejszą paprykę na świecie, papryczka Carolina Reaper (1.569.300 SHU), została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa.

Co zrobić, gdy zjemy zbyt dużo chilli? Ostrości, którą wywołuje zawarta w papryczce kapsaicyna, nie ugasimy wodą. Jedynym sprawdzonym sposobem jest... tłuszcz. Wynika to z właściwości chemicznych kapsaicyny, która rozpuszcza się właśnie w tłuszczach. Po zjedzeniu ostrej papryczki możemy więc wypić mleko, jogurt lub oliwę.

Chilli ma szerokie zastosowanie w kuchni. Szczypta chilli odmieni smak klasycznego deseru. Najczęściej łączone jest z czekoladą m.in. z czekoladowym musem, lodami, gorącą czekoladą, a także w brownie.