To był dziwny rok. Właściwie już od samego początku wydawał niepokojące, chińskie pomruki, potem gruchnęła wiosenna pandemia, zamknięcie, izolacja i rewolucja wszystkich dotychczasowych więzi społecznych. Przestaliśmy się spotykać, dotykać, przytulać, a nawet czuć swój zapach. Maseczki odebrały nam swobodę kontaktu niewerbalnego, mimika zniknęła pod warstwą ochronną, a słowa zamieniły się w niewyraźny bełkot.
